كشف «رصدخانه» خواجه نصيرالدين طوسي در قلعه الموت

حميده چوبك در گفت‌وگو با خبرنگار جامعه فارس اظهار داشت: طي كاوش‌هايي كه در منطقه قلعه الموت انجام داديم به دريچه‌هايي كه برخورد كرده‌ايم كه اين فضاها قطعاً پنجره‌هايي براي ديده‌باني نبوده تا از چيزي بخواهند محافظت كنند بلكه اين دريچه‌ها رو به جنوب شرق است يعني به سوي محلي كه اولين ستاره‌ها مي‌آيند.

وي در ادامه افزود: اين 3 دريچه‌ كه با فاصله معيني از يكديگر قرار دارند براي رصد ستارگان توسط خواجه نصيرالدين طوسي استفاده مي‌شده است.

مدير پايگاه الموت با اشاره به اينكه اين دريچه‌ها در بخش قلعه‌بالا قرار دارد، گفت: كل قلعه الموت داراي مشخصاتي است كه نشان مي‌دهد به عنوان محلي براي رصد ستارگان استفاده مي‌شده است به طوري كه يك رصدخانه بايد حداقل 220 متر از سطح زمين بالاتر باشد كه اين ويژگي در اين قلعه نيز وجود دارد و دور تا دور آن مي‌توان ستارگان را رصد كرد.

چوبك با اشاره به اينكه در متون متعددي آمده كه آلات رصد در قلعه الموت بسيار يافت شده است، گفت: مهم‌ترين كتاب نجوم كه دستورالمنجمين نام دارد نيز در قلعه الموت به رشته تحرير درآمده است.

وي تأكيد كرد: با مقايسه قلعه الموت با رصدخانه مراغه مشخص است كه خواجه نصيرالدين طوسي پس از الموت، رصدخانه مراغه را مي‌سازد با اين فرضيه مي‌توان گفت از الگوي الموت براي ساخت رصدخانه مراغه استفاده كرده است.

به گفته مدير پايگاه الموت، آثار رصد در مراغه متعلق به قرن ششم و هفتم است.

به گزارش فارس، قلعه الموت يكي از منحصر به فرد ترين دژهاي تاريخي ايران است كه در منطقه رودبار الموت از توابع قزوين واقع شده است.

خواجه نصيرالدين محمد بن حسن جهرودي طوسي مشهور به خواجه نصيرالدين طوسي از اهالي جهرود از توابع قم بوده است كه در تاريخ 15 جمادي الاول سال 597 هجري قمري ولادت يافته است. او به تحصيل دانش، علاقه زيادي داشت و از دوران جواني در علوم رياضي و نجوم و حكمت سرآمد و از دانشمندان معروف زمان خود شد.