خداحافظی با پیراهن پرسپولیس از جهنم ریاض!

مهدی طارمی فشار روانی زیادی را در بازی با الهلال تحمل کرد و در نهایت هم اخراج شد.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ جوان اول پرسپولیس انگار باورش شده بود که حتما باید ناجی تیمش باشد. در دو ماه گذشته و در بازی های بین نمایندگان فوتبال ایران و عربستان ، این قدر درباره مهدی طارمی و بازی های خوبش و البته آن شادی معروف بعد از گلش در بازی با النصر نوشته شد و بحث به میان آمد که این پسر 23 ساله انگار بر خود فرض می دید در بازی برگشت با الهلال ، هر طور که هست باید کاری کند. باید در دید باشد. او زورش را زد. تلاش کرد ، دوید ، به قلب دفاع حریف زد و کم هم کتک نخورد اما آخر قصه نتوانست. در سد دیگائو و دیگر دفاع کره ای الهلال ماند و نتوانست که برای تیمش گل بزند پس عصبی شد. گل اول را که خوردند ، عصبانی شد، با گل دوم حریف میزان عصبیتش بیشتر شد و بعد از گل سوم کارش به اخراج کشید.

او که به احتمال فراوان این بازی بازی خداحافظی اش از پرسپولیس است خیلی سعی داشت با خاطره ای شیرین و با رساندن تیمش به مرحله بعدی بازی ها از این تیم جدا شود. مهدی که بخت اول ترانسفر میان بازیکنان پرسپولیس است ، همین حالا پیشنهادهایی از لیگ هلند و لیگ های عربی دارد. او بعد از اخراج با کامنت های انتقادی روبرو شده که نکند در مسیر صادقیان افتاده است اما این پسر محجوب ، تفاوتی بسیار با دیگر همبازی هایش دارد. او اصلا اهل حاشیه نیست. هنوز بعد از یک سال در تهران بودن ماشین ندارد و اهل دور دور زدن نیست. اگر این طور هیجانی می شود برای این است که دلی ساده دارد . با خود گفته باید ناجی شود و حالا که موفق نبوده ، فکر می کند باید زمین و آسمان را به هم بدوزد.

شاید بخشی از این هیجان کاذب مهدی حاصل نوشته های ما رسانه هاست که بار گرفتن انتقام از همه اتفاقات اخیر از عربستانی ها در سیاست های میان دو کشور را به دوش او انداخته بودیم.مهدی در تمام روزهایی که بعد از گل النصر ، شادی اش به عنوان سوژه بازی شده بود ، فکر می کرد برای دفاع از کیان ملی لازم بوده چنان با هیجان شادی کند اگرچه بزرگانی چون حسین کلانی و جعفر کاشانی انگار این روز را می دیدند که به او توصیه می کردند که خودش را کنترل کند. کاشانی می گفت:«باید یادمان باشد فوتبال ادبیات خودش را دارد. ما یارانی هستیم و ایرانی برای تاریخی که دارد ، این قدر عصبیت و خوشنت به خرج نمی دهد. مهدی یکی از بهترین های ماست و باید بداند در فوتبال نیاز به این نوع عصبیت ها نیست.» حرفی که بعد ها مهدی مهدوی کیا هم برای وارث شماره 17 تیم داشت اما در جو هیجانی دیگرانی که مدام او را می ستودند شاید این پسر جوان دوسن داشتنی باورش شد که باید طوری دیگر باشد. برای همین بود که هفته ها قبل از بازی می ترسید و می گفت کابوسش هم گروهی با تیمی دیگر از عربستان است.

مهدی حالا تجربه این هیجان زدگی را با یک کارت قرمز گرفته و دیگر در یادش می ماند. پسری که می تواند مهدوی کیای جدید فوتبال ایران باشد، به احتمال فراوان بعد از این بازی به پیشنهاد های خارجی فکر می کندو بعید است سال بعد در جمع قرمزپوشان باشد. البته کاش او مسیری را برود که پیشتر مهدوی کیا برای رفتن به جمع بزرگان فوتبال اروپا در پیش گرفت.