جبهه اپوزيسيون، ملغمه اي از مدعيان اسلامگرايي و خط امام تا دشمنان اسلام

تشتت و اختلاف بر سر تعريف به اصطلاح «جنبش سبز» در ميان طيف هاي گوناگون نفاق شدت گرفته است. اگرچه برخي از طيف هاي منافق تر اپوزيسيون مدعي طرفداري از قانون اساسي هستند تا بتوانند به رويكرد فريبكارانه ادامه دهند اما طيف ديگر اين جريان مي گويند اتفاقا مسئله اصلي اپوزيسيون همين قانون اساسي است.
به گزارش کیهان، اردشير اميرارجمند مشاور فراري موسوي در پاريس و در جمع گروهي از اعضاي اپوزيسيون گفت: از نظر من جنبش سبز يك جنبش تكثرگراست. بحث تكثر براي من بحثي جدي است، اصلا بحث تعارف نيست. بحث فروتني نيز به هيچ وجه نيست. سران جنبش به ويژه آقاي موسوي به اين مسئله بسيار مصر هستند پيشنهاد ما اين است كه حركت بايد در چارچوب قانون اساسي باشد. البته اين بحث را تفكيك مي كنم از اين كه آيا ما بايد به تك تك اصول قانون اساسي به يك ميزان باور داشته باشيم. اين دو با هم يكي نيستند.
اما مهرداد مشايخي عضو گروهك اتحاد جمهوري خواهان كه در آمريكا اقامت دارد به «جرس» گفت: قانون اساسي نمي تواند مبناي كار طيف هاي حاضر در جنبش قرار بگيرد. 8 سال حركت اصلاح طلبان شاهد مدعاست.
وي همچنين با اذعان به نقش و جايگاه ولايت فقيه در قانون اساسي جمهوري اسلامي اظهار داشت: اصولا موجوديت ولايت فقيه بر مبناي قانون اساسي فعلي است. ما چطور مي توانيم از اجراي بدون تنازل قانون اساسي صحبت كنيم در حالي كه بزرگترين مانع در برابر ما نقشي است كه قانون اساسي براي ولايت مطلقه فقيه قائل شده است؟ در ماه هاي آغازين جنبش، بحث ها روي ولايت فقيه متمركز بود اما حالا به نظر مي رسد اين بحث ها فروكش كرده است. ما چطور مي توانيم به اجراي بدون تنازل قانون اساسي برگرديم كه در واقع موجوديت ولايت فقيه را مي پذيرد؟
گفتني است بسياري از عناصر فعال اپوزيسيون به بويژه در خارج كشور اذعان كرده اند كه كمترين رويكرد به «تعريف» چيزي به نام جنبش سبز منجر به آشفتگي بيشتر در ميان جريان اپوزيسيون فراهم آمده از ضدانقلاب قديمي و منافقين جديد خواهد شد چرا كه اين جبهه اپوزيسيون، ملغمه اي از مدعيان اسلامگرايي و خط امام تا دشمنان اسلام و انقلاب و امام، سلطنت طلب ها، ماركسيست ها، لائيك ها، و ماترياليست ها و حتي گروه هايي چون سازمان مجاهدين خلق (منافقين)، پژاك و تندر با سوابق تروريستي مي شود.
تظاهر منافقين جديد به حمايت از قانون اساسي، حكايت همان مسلمان نمايشي است كه مي گفت من از همه عبادت ها و تكاليف ديني، فقط روزه را دوست دارم چون مي شود آن را خورد! بنابراين مي توان گفت كه دعواي دو سر اين طيف، صرفا دعواي عنب و استافيل است و سر آخر، هر دو جريان سدراه اصلي در برابر خود را قانون اساسي و اسلام مي دانند.