خبرنگار مسلمانم آرزوست
سرویس فرهنگ و هنر مفیدنیوز :: منظور از خبرنگار دینی خبرنگاری نیست که فقط کار قرآنی و مذهبی انجام دهد، بلکه خبرنگاری است که غیر از معاش و مشکلات مردمی، مشکلات فرهنگی و دینی مردم برای او مهم و چه بسا اهم باشد و آلودگی روحی و مغزی افراد جامعه را مهم‌تر از آلودگی غذا و تخریب محیط زیست (که البته در جای خود باید پیگیری شود) بداند و این‌که مثلا شبهه‌افکنی‌ها و اسلام‌ستیزی رسانه‌های داخلی را به دقت بررسی کند و مسئولین را در جلوگیری از این کارهای غلط کمک کند.
تاریخ: ۲۱ فروردين ۱۳۹۳
امروزه (درعصرجدید) درجامعه اسلامی وحتی جوامع غیراسلامی تاثیر رسانه را به وضوح می‌بینیم. پرواضح است که اگر این رسانه درجهت اغراض الهی باشد قطعا بر روی مخاطب هم اثر الهی و موثر دارد و اگر این رسانه در جهت اهداف شیطانی باشد، بر روی مخاطبین نیز همین‌گونه اثرگذاری می‌کند.
قال ابی جعفرعلیه السلام: مَنْ أَصْغَى إِلَى نَاطِقٍ فَقَدْ عَبَدَهُ فَإِنْ كَانَ النَّاطِقُ يُؤَدِّي عَنِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَقَدْ عَبَدَ اللَّهَ وَ إِنْ كَانَ النَّاطِقُ يُؤَدِّي عَنِ الشَّيْطَانِ فَقَدْ عَبَدَ الشَّيْطَانَ.[1]
امام محمّدتقى عليه‌السّلام فرموده‌اند: هر كه به (سخنان) گويندهاى گوش دهد او را عبادت و بندگى نموده، پس اگر (سخنان) گوينده از جانب خدا باشد خدا را عبادت و بندگى نموده، و اگر گوينده (سخنانش را) از زبان ابليس بیان کرده ابلیس را بندگی کرده است.
طبق این روایت می‌فهمیم که تا چه حد رسانه‌های گفتاری و کرداری و رفتاری موثر هستند.
امابحث حقیر در خصوص اثر رسانه‌ها در جهت خبردهی و خبررسانی و نوع ایجاد خبر و ایجاد کنجکاوی ذهنی مخاطب و درگیر کردن مخاطب با خبر است. به علاوه داشتن دغدغه‌ی دینی یا داشتن دغدغه‌های اجتماعی و فرهنگی در ایجاد خبر و ایجاد سوال در ذهن مخاطب و ایجاد دغدغه‌ی فرهنگی و دینی.
خبرهایی که تولید می‌شوند صورت‌های مختلف دارند:
برخی از آن‌ها مصداق علم لاینفع هستند و هیچ فایده‌ای ندارد و به حال مخاطب سودی ندارد و برخی دیگر که برای گروه خاصی تولید می‌شوند مثل خبرهای بورس و بازار سرمایه که برای عده‌ی خاصی مورد نظر و توجه هست؛ امابرخی خبرها عمومی هستند و با گرایش‌های ملی یا مذهبی هستند. مثل اخبار ماه محرم، راهپیمایی ۲۲بهمن و برخی ازخبرها هم برای همه جالب است وعنوان سرگرمی دارد.
اماخبرهایی که دغدغه ایجاد می‌کنند و یا پیگیری یک دغدغه‌ی عمومی و دینی باشد، خبرهای خاصی هستند که در خصوص آن‌ها باید دقت کرد.
برخی از تولید کننده‌های خبر با توجه به سلایق خود موضوعی را مطرح می‌کنند که در جای خود محترم است و البته خیلی از مسائل پیگیری مشکلات عمومی مردم درقبال روابط سازمان‌ها با مردم و بالعکس است.
اما بحث ما، بحث یک خبرنگار مسلمان با دید و انگیزه‌ی دینی و داشتن دغدغه‌های فرهنگی است که بحمدلله زیاد هستند.
البته منظور ازخبرنگار دینی خبرنگاری نیست که فقط کار قرآنی و مذهبی انجام دهد، بلکه خبرنگاری است که غیر از معاش و مشکلات مردمی، مشکلات فرهنگی و دینی مردم برای او مهم و چه بسا اهم باشد و آلودگی روحی و مغزی افراد جامعه را مهم‌تر از آلودگی غذا و تخریب محیط زیست (که البته در جای خود باید پیگیری شود) بداند و این‌که مثلا شبهه‌افکنی‌ها و اسلام‌ستیزی رسانه‌های داخلی را به دقت بررسی کند و مسئولین را در جلوگیری از این کارهای غلط کمک کند.
به یاد دارم در بحبوحه‌ی سوالات از رئیس پلیس راهنمایی و رانندگی در خصوص نرخ جریمه و یا شماره‌گذاری فلان ماشین، خبرنگاری مسلمان با دغدغه‌ی دینی و فرهنگی سوالی مطرح کرد که فکر کنم دغدغه‌ی ذهنی خیل عظیمی از مردم مسلمان ایران اسلامی بود.
مضمون سوال این بود: با توجه به حضور بانوان بدحجاب یا بی‌حجاب در خودروها و عدم توجه به مسائل شرعی و قانونی، برخورد نیروی انتظامی با این گروه چگونه خواهدبود؟
این خبرنگار از موقعیت به وجود آمده برای عمل به واجب و نهی از منکر مبرهن استفاده کرده است و در این عمل قطعا ماجور است. کاش رسانه‌ها و خبرنگاران به این مسائل بیشتر توجه داشتند تا امروز شاهد این همه ناهنجاری فرهنگی و اخلاقی در جامعه نبودیم.
پرواضح است که اگر این گروه اثرگذار هم چنان که برای کمربند ایمنی و فرهنگ رانندگی زحمت کشیدند و فرهنگ‌سازی کردند، اگر باتوجه به مبانی مستحکم اسلام در خصوص احکام دینی هم این‌گونه عمل می‌کردند و یادآور احکام الهی می‌شدند، خیلی از مفاسد از جامعه‌ی اسلامی کم می‌شد.
اما مانند این خبرنگار متاسفانه بسیار اندک است و بسیاری از خبرنگاران مشکلات اقتصادی مردم را در مرتبه‌ی اول قرار داده‌اند و به کلی از مسایل فرهنگی مردم دور افتاده اند.
امیدواریم باتوجه به نام‌گذاری سال جدید از سوی رهبر معظم انقلاب به «اقتصاد و فرهنگ با عزم ملّی و مديريّت جهادی»، مسائل فرهنگی هم اولویت مضاعفی پیدا کند و رسانه‌ی ملی به رسانه‌ی اسلامی تبدیل شود و خبرنگاران به خبرنگارانی دغدغه‌مند در امور اقتصادی تبدیل شوند.
-------------------------------------------------
پی نوشت:
[1] اصول کافی جلد ۶ صفحه خبرنگار
امروزه (درعصرجدید) درجامعه اسلامی وحتی جوامع غیراسلامی تاثیر رسانه را به وضوح می‌بینیم. پرواضح است که اگر این رسانه درجهت اغراض الهی باشد قطعا بر روی مخاطب هم اثر الهی و موثر دارد و اگر این رسانه در جهت اهداف شیطانی باشد، بر روی مخاطبین نیز همین‌گونه اثرگذاری می‌کند.
قال ابی جعفرعلیه السلام: مَنْ أَصْغَى إِلَى نَاطِقٍ فَقَدْ عَبَدَهُ فَإِنْ كَانَ النَّاطِقُ يُؤَدِّي عَنِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَقَدْ عَبَدَ اللَّهَ وَ إِنْ كَانَ النَّاطِقُ يُؤَدِّي عَنِ الشَّيْطَانِ فَقَدْ عَبَدَ الشَّيْطَانَ.[1]
امام محمّدتقى عليه‌السّلام فرموده‌اند: هر كه به (سخنان) گويندهاى گوش دهد او را عبادت و بندگى نموده، پس اگر (سخنان) گوينده از جانب خدا باشد خدا را عبادت و بندگى نموده، و اگر گوينده (سخنانش را) از زبان ابليس بیان کرده ابلیس را بندگی کرده است.
طبق این روایت می‌فهمیم که تا چه حد رسانه‌های گفتاری و کرداری و رفتاری موثر هستند.
امابحث حقیر در خصوص اثر رسانه‌ها در جهت خبردهی و خبررسانی و نوع ایجاد خبر و ایجاد کنجکاوی ذهنی مخاطب و درگیر کردن مخاطب با خبر است. به علاوه داشتن دغدغه‌ی دینی یا داشتن دغدغه‌های اجتماعی و فرهنگی در ایجاد خبر و ایجاد سوال در ذهن مخاطب و ایجاد دغدغه‌ی فرهنگی و دینی.
خبرهایی که تولید می‌شوند صورت‌های مختلف دارند:
برخی از آن‌ها مصداق علم لاینفع هستند و هیچ فایده‌ای ندارد و به حال مخاطب سودی ندارد و برخی دیگر که برای گروه خاصی تولید می‌شوند مثل خبرهای بورس و بازار سرمایه که برای عده‌ی خاصی مورد نظر و توجه هست؛ امابرخی خبرها عمومی هستند و با گرایش‌های ملی یا مذهبی هستند. مثل اخبار ماه محرم، راهپیمایی ۲۲بهمن و برخی ازخبرها هم برای همه جالب است وعنوان سرگرمی دارد.
اماخبرهایی که دغدغه ایجاد می‌کنند و یا پیگیری یک دغدغه‌ی عمومی و دینی باشد، خبرهای خاصی هستند که در خصوص آن‌ها باید دقت کرد.
برخی از تولید کننده‌های خبر با توجه به سلایق خود موضوعی را مطرح می‌کنند که در جای خود محترم است و البته خیلی از مسائل پیگیری مشکلات عمومی مردم درقبال روابط سازمان‌ها با مردم و بالعکس است.
اما بحث ما، بحث یک خبرنگار مسلمان با دید و انگیزه‌ی دینی و داشتن دغدغه‌های فرهنگی است که بحمدلله زیاد هستند.
البته منظور ازخبرنگار دینی خبرنگاری نیست که فقط کار قرآنی و مذهبی انجام دهد، بلکه خبرنگاری است که غیر از معاش و مشکلات مردمی، مشکلات فرهنگی و دینی مردم برای او مهم و چه بسا اهم باشد و آلودگی روحی و مغزی افراد جامعه را مهم‌تر از آلودگی غذا و تخریب محیط زیست (که البته در جای خود باید پیگیری شود) بداند و این‌که مثلا شبهه‌افکنی‌ها و اسلام‌ستیزی رسانه‌های داخلی را به دقت بررسی کند و مسئولین را در جلوگیری از این کارهای غلط کمک کند.
به یاد دارم در بحبوحه‌ی سوالات از رئیس پلیس راهنمایی و رانندگی در خصوص نرخ جریمه و یا شماره‌گذاری فلان ماشین، خبرنگاری مسلمان با دغدغه‌ی دینی و فرهنگی سوالی مطرح کرد که فکر کنم دغدغه‌ی ذهنی خیل عظیمی از مردم مسلمان ایران اسلامی بود.
مضمون سوال این بود: با توجه به حضور بانوان بدحجاب یا بی‌حجاب در خودروها و عدم توجه به مسائل شرعی و قانونی، برخورد نیروی انتظامی با این گروه چگونه خواهدبود؟
این خبرنگار از موقعیت به وجود آمده برای عمل به واجب و نهی از منکر مبرهن استفاده کرده است و در این عمل قطعا ماجور است. کاش رسانه‌ها و خبرنگاران به این مسائل بیشتر توجه داشتند تا امروز شاهد این همه ناهنجاری فرهنگی و اخلاقی در جامعه نبودیم.
پرواضح است که اگر این گروه اثرگذار هم چنان که برای کمربند ایمنی و فرهنگ رانندگی زحمت کشیدند و فرهنگ‌سازی کردند، اگر باتوجه به مبانی مستحکم اسلام در خصوص احکام دینی هم این‌گونه عمل می‌کردند و یادآور احکام الهی می‌شدند، خیلی از مفاسد از جامعه‌ی اسلامی کم می‌شد.
اما مانند این خبرنگار متاسفانه بسیار اندک است و بسیاری از خبرنگاران مشکلات اقتصادی مردم را در مرتبه‌ی اول قرار داده‌اند و به کلی از مسایل فرهنگی مردم دور افتاده اند.
امیدواریم باتوجه به نام‌گذاری سال جدید از سوی رهبر معظم انقلاب به «اقتصاد و فرهنگ با عزم ملّی و مديريّت جهادی»، مسائل فرهنگی هم اولویت مضاعفی پیدا کند و رسانه‌ی ملی به رسانه‌ی اسلامی تبدیل شود و خبرنگاران به خبرنگارانی دغدغه‌مند در امور اقتصادی تبدیل شوند.
علیرضا پاکنژاد
-------------------------------------------------
پی نوشت:
[1] اصول کافی جلد ۶ صفحه
|
