فتنه جديد در دانشگاه: استفاده از پتانسيل هاي غيررسمي

شوراي عمومي تشكل غيرقانوني،غير رسمي و برانداز دفتر تحكيم وحدت(طيف علامه)با انتشار تحليلي ،تحت عنوان«استفاده از پتانسيل شبكه هاي غيررسمي در دانشگاه«، به نمايندگي از جريان فتنه و دشمنان كينه توز ملت ايران، راهبردهاي جديد براندازي و جنگ نرم دشمنان انقلاب اسلامي در حوزه دانشجويي را عيان ساخت.اين تشكل غيرقانوني ضرورت اتخاذ رويكرد جديد را اين چنين اعلام كرده است:«روش ها و استراتژي هاي گذشته بعضا نه تنها در فضاي فعلي كاربردي و راهگشا نيست كه حتي مي تواند بعضا به عنوان آفت نيز مطرح شود«اتاق فكردانشجويي جريان فتنه، در ادامه تحليل خود از فضاي دانشگاه، بر ناكامي برنامه هاي اين جريان از زمان فتنه پس از انتخابات تا كنون و رخوت فعاليت هاي براندازانه در متن دانشگاه ها اعتراف كرده و آورده است:« ... در پي سركوب جريانات شناسنامه دار، هسته هاي مختلف و فراوان دانشجويي به صورت نيمه علني - نيمه مخفي، وارد فعاليت هاي دانشجويي شدند و فضاي غيررسمي و خودجوش گسترش چشم گيري داشت. .. اما فقدان مطالعه و عدم تدوين استراتژي هاي جديد فعاليت از يك سو، وفضاي سنگين برخورد از سوي ديگر، موجب حاكم شدن رخوت نسبي بر فضاي فعاليت هاي دانشجويي و همچنين دشواري سازمان دهي يا سازمان گيري متداوم و مستمر گرديد.»اين تشكل غيرقانوني سپس با تاكيد بر غيرممكن بود«فعاليت هاي رسمي و روش هاي مالوف گذشته«، از فعاليت هاي » خلاقانه و جديد« سخن گفته وبا رد » رويكرد علني، رسمي و قانوني »،با الهام از روش هاي براندازي نرم،راهبردهاي فتنه جديد در دانشگاه را پرهيز از خشونت، عقلاني كردن و كنترل هزينه، خلق راه هاي جديد براي فعاليت، حفظ ارتباط فعالان باسابقه، با دانشگاه، حفظ تشكل هاي شناسنامه دار، استفاده از پتانسيل شبكه هاي غيررسمي، استفاده از تمام ظرفيت هاي دانشگاه و ارتباط با فعالان ديگر دانشگاه ها و شبكه هاي اجتماعي-سياسي اعلام كرده است.پادوهاي دانشجويي جريان برانداز در رويكر جديد خود، فعاليت هاي صنفي و فرهنگي و حتي تفريحي دانشجويي را هدف استفاده براندازانه خود قرار داده و آورده اند:«فعالان باسابقه بايد تجربياتي چون انتشار و توزيع نشريات دانشجويي به صورت مجازي و چاپ و پخش آن در دانشگاه و خوابگاه، پديده شهروند-خبرنگار و ارتباط با رسانه هاي دانشجويي معتبر، ارتباط با فعالان ديگر دانشگاه ها و... را به فعالان جديد يادآور شوند. بايد از حضور عمومي دانشجويان در مكان هاي عمومي مانند سلف سرويس ها، كتابخانه ها، و ساير اجتماعات عمومي به بهترين شكل استفاده كرد. همچنين به جز نهادهايي كه اساسا ماهيت دانشجويي ندارند و همواره همانند يك نهاد نظامي از بالا و بيرون دانشگاه كنترل مي شوند، ساير نهادهاي موجود در دانشگاه قابليت اين را دارند كه در اختيار دانشجويان قرار گيرند. نمونه بارز اين سخن شوراهاي صنفي است كه همواره در كنار دانشجويان و از آن دانشجويان بوده است. از اين قبيل مي توان به كانون هاي فرهنگي-هنري، انجمن هاي ورزشي، انجمن هاي علمي و حتي كرسي هاي آزاد انديشي، كه اخيرا در دانشگاه ها توسط دولت در حال تاسيس است، اشاره كرد. بايد توجه داشت كه با عجله و فعاليت مقطعي نبايد يك نهاد و مجموعه را از دست داد. بلكه بايد به صورت تدريجي از تمام ظرفيت هاي آن جهت متشكل شدن بيشتر دانشجويان استفاده كرد.»