رسوايي مشترك موسوي و مهاجراني درباره مراسم 16 آذر دانشگاه كرمانشاه

سخنراني محمدحسين صفار هرندي در جمع دانشجويان دانشگاه رازي كرمانشاه با حضور متراكم دانشجويان كه علاوه بر صندلي ها راهرو وسط و انتهاي سالن را پر كرده بودند به گزارش کیهان، روز دوشنبه -پريروز- برگزار شد. ورود وزير سابق فرهنگ و ارشاد اسلامي به اين سالن با ابراز احساسات انقلابي و ارزشي دانشجويان مواجه شد و در طول صحبت طولاني وي نيز، دانشجويان بارها سخنان او را در نقد فتنه گران و عملكرد آنان مورد تحسين قرار دادند.
در اين ميان يك نفر از دانشجويان كه از سوي فتنه گران به تور افتاده بود و به او گفته بودند كه جمعي با تو همراه خواهند شد اقدام به سر دادن شعار انحرافي كرد ولي حتي يك نفر با او همراه نشد و در نهايت اين فرد پس از چند بار تك خواني! به تنهايي سالن را ترك كرد و بقيه دانشجويان كه تعدادشان از 600 نفر فراتر مي رفت تا پايان سخنراني با آرامش و اعلام حمايت از سخنان صفار هرندي در سالن باقي ماندند.
حالا بخوانيد گزارش سايت ميرحسين موسوي(كلمه) و همچنين «جرس» را: «صفار هرندي و هيات همراهش با شعارهاي دانشجويان دانشگاه رازي كرمانشاه غافلگير شدند. پس از اين شعارها جمع كثيري]!؟[ از دانشجويان شروع به دست زدن متمادي در حمايت از شعار دهندگان نمودند كه تا مدت طولاني ادامه داشت و مجري مراسم با درخواست مكرر خود سعي در آرام نگه داشتن جو آمفي تئاتر نمود اما با بي توجهي دانشجويان همراه شد.» اين سايت مدعي شد: «در خارج از سالن و در هنگام خروج تعدادي از دانشجويان از درب هاي خروجي دانشگاه، دو تن از دانشجوياني كه در مراسم شركت كرده بودند توسط افراد لباس شخصي و با هماهنگي حراست دانشگاه بازداشت شدند.»
سايت ميرحسين در اين ماجرا به فضاحت عجيبي تن داده است چرا كه دانشجويان پاي سخنراني كسي كه او را قبول نداشته باشند حضور نمي يابند تا آن را ترك كنند. اگر هم گروه مخالف بخواهد سخنراني فردي را به هم بزند اين كار را در حين سخنراني سخنران انجام مي دهد نه قبل از شكل گيري جلسه، در واقع اين سايت اذعان كرده است كه سالن مملو از دانشجوياني بود كه براي شنيدن سخنان صفار هرندي اجتماع كرده بودند البته اين اعتراف سنگيني است چرا كه فتنه گران به دروغ اين دانشگاه را حياط خلوت خود معرفي مي كردند. وزير سابق فرهنگ و ارشاد اسلامي هيات همراهي نداشته تا بااو وارد سالن شده باشند و در اين روزاتفاقي نيفتاده تا كسي دستگير شده باشد. آن يك نفر شعار دهنده هم به فرد و يا جايي آسيب نزده بود تا مستوجب بازداشت باشد. مشكل فتنه گران اين است كه نه در تنور آنان ناني پخته مي شود و نه كسي اين لانه را دق الباب مي كند. يك راه باقي مي ماند و آن هم جبران اين همه مافات در «محيط مجازي».
اين ماجرا نشان مي دهد اگر فتنه گران هواداري هم در جايي داشته باشند به دليل افتادن تشت رسوايي فتنه گران از بام، در جمع ها آفتابي نمي شوند و در عين حال براي آنكه اظهار وجود نمايند يك يا چند نفر آدم از همه جا بي خبر را پيدا مي كنند تا به نمايندگي از ميليون ها هوادار مجازي به مقابله با جمعيت هاي متراكم حقيقي بروند تا اگر چوبي هم آمد بر سر فرد يا افرادي بخورد كه ربطي به آنان ندارد!