نومحافظه كار سرشناس امريكايي: برنامه هسته اي ايران با هيچ حمله اي نابود نمي شود

يك نومحافظه كار سرشناس آمريكايي كه تا پيش از اين سرسختانه از گزينه حمله نظامي به ايران دفاع مي كرد، در تازه ترين نوشته خود تاكيد كرد كه حمله نظامي به هيچ وجه برنامه هسته اي ايران را نابود نخواهد كرد.
به گزارش سايت ايران هسته اي، مايكل روبين، عضو موسسه آمريكن اينترپرايز و از مشاوران دولت بوش پسر در مقاله اي كه پايگاه اينترنتي اين موسسه منتشر كرده، با اشاره به اينكه «مقصود از راهبرد نظامي فقط بمباران نيست»، نوشت: «درباره راهبرد نظامي بايد توجه داشت گزينه نظامي فقط به معناي بمباران نيست. مهار نيز يك راهبرد نظامي است. بازدارندگي نيز يك راهبرد نظامي است. آمادگي براي اعمال يك رژيم مهار يا رژيم بازدارندگي نيز به صورت تلويحي سبب اعمال فشارهايي مي شود كه هزينه ها را براي ادامه برنامه هسته اي ايران افزايش مي دهد و در نتيجه تلاش هاي ديپلماتيك تسهيل مي شود».
روبين سپس درباره مضرات حمله به ايران نوشت: «بمباران ايران هم مي تواند هزينه داشته باشد و هم با فوايدي همراه باشد. بنابراين سوال آشكار مطرح اين است كه آيا فوايد اين اقدام بر هزينه هاي آن برتري دارد يا خير. به نظر من اينطور نيست. هزينه هرگونه اقدام نظامي برضد ايران به تاخير انداختن برنامه هسته اي اين كشور خواهد بود اما هزينه هاي اين اقدام متحد كردن ملت و حكومت ايران خواهد بود. هزينه ديگر اقدام نظامي برضد ايران توجيه كردن برنامه هسته اي اين كشور و ابعاد نظامي آن خواهد بود. درعين حال بايد به اين نكته توجه داشت كه اقدام نظامي برضد ايران فقط سبب به تاخير افتادن برنامه هسته اي اين كشور خواهد شد و نه اينكه اين برنامه را از بين ببرد».
اين نومحافظه كار آمريكايي در بخشي از مقاله خود حتي استدلال بقيه نومحافظه كاران مانند جان بولتون در مورد به تاخير افتادن برنامه هسته اي ايران در اثر حمله نظامي را هم زير سوال برده است. روبين مي نويسد: «پرسشي كه سياست گذاران غربي بايد به آن توجه داشته باشند اين است كه در دوران به تاخير افتادن برنامه هسته اي ايران در نتيجه حمله نظامي چه سياستي بايد در پيش گرفته شود. براي نمونه اگر برنامه هسته اي ايران سه سال به تاخير افتاده شود قرار است چه سياست هايي در اين دوره زماني اجرا شود كه در حال حاضر اجرا نمي شود. اگر پاسخي برخاسته از اجماع در اين خصوص وجود نداشته باشد فقط از نيروهاي مسلح استفاده شده است بدون آن كه نتيجه اي داشته باشد و اينگونه استفاده از نظاميان غيرمنصفانه است».
روبين در بخش ديگري از مقاله خود در دفاع از ايده تعامل مي نويسد: «بسياري بر اين باورند كه گفت وگو راهبردي است كه به عنوان دستاويز نخست بايد مدنظر باشد. تعامل هيچ مشكلي ندارد. همانطور كه ريچارد نيكسون رئيس جمهور پيشين آمريكا به چين رفت و با سران اين كشور ديدار كرد يا اينكه رونالد ريگان رئيس جمهور اسبق آمريكا با ميخائيل گورباچف آخرين رئيس جمهور اتحاد جماهير شوروي سابق ديدار كرد اما بايد توجه داشت كه در بيست سال گذشته آمريكا در مواقعي از چارچوب راهبردي اش خارج شده است و آن زماني بوده كه تعامل ديپلماتيك را با تحريم ها اعمال كرده است تا اينكه فشار وزنه پشت سر تلاشهاي ديپلماتيك باشد. در اين قالب ابتدا از ديپلماسي استفاده مي شود و وقتي ديپلماسي به شكست منجر مي شود از تحريم ها بهره گرفته مي شود اما بايد از اين توالي بندي و ترتيب بندي اقدامات دست كشيد. بايد توجه داشت كه راهبردهاي ديپلماتيك اطلاعاتي نظامي و اقتصادي وقتي باهم بكار گرفته مي شوند يكديگر را تقويت مي كنند».
روبين در پايان اين نوشته نوع نگاه 3 بلوك مختلف آمريكا، اسراييل و اروپا را به پديده «بمب ايراني» چنين تشريح مي كند: «ايران هسته اي چه پيامدهايي دارد؟بي ترديد دستيابي ايران به جنگ افزارهاي هسته اي پيامدهايي به همراه خواهد داشت سه نگرش كلي در اين زمينه وجود دارد. اروپايي ها به خطر دستيابي ايران به جنگ افزارهاي هسته اي از منظر مخدوش شدن اعتبار معاهده منع تكثير جنگ افزارهاي هسته اي ان پي تي مي نگرند. واقعيت آن است كه برنامه هسته اي ايران نخستين مساله مطرح و اصلي ترين اولويت مطرح در عرصه سياست خارجي كشورهاي اروپايي است. اگر ايران به سلاح هسته اي دست پيدا كند نوع نگاه جهانيان به اروپا نيز تغيير خواهد كرد. از منظر آمريكا اصلي ترين خطر مرتبط با دستيابي ايران به جنگ افزار هسته اي به بعد راهبردي مربوط است. اگر ايران به سلاح هسته اي دست پيدا كند عربستان سعودي نيز به دنبال اين توان خواهد شد و مصري ها نيز همين كار را انجام خواهند داد. اگر مصر سلاح هسته اي داشته باشد، ليبي نيز بار ديگر به ساخت تسليحات هسته اي مبادرت خواهد كرد و ديگر نمي توان اين غولي را كه از چراغ جادو خارج شده است به داخل آن بازگرداند. از منظر اسرائيل دستيابي ايران به سلاح هسته اي تهديدي است كه ماهيت وجودي آن را تهديد مي كند. من فكر نمي كنم كه اگر ايران به سلاح هسته اي دست پيدا كند آن را برسر اسرائيل بريزد اما مقامات اسرائيل مي گويند اگر ايران در وضع انتحار قرار بگيرد چه شرايطي پيش خواهد بود».