خاطره ای از مظلومیت شهید بهشتی

به گزارش شبکه ایران، شهید بهشتی امروزه در ذهن و زبان همه ی منصفان، به عنوان یکی از برجسته ترین نمونه های تخلق به آداب الهی و رعایت اصول اخلاقی در سیاست و پیروی از الگوهای ارائه شده توسط معصومین در این عرصه شناخته می شود. آنچه این مطلب را جا انداخته و در اذهان تثبیت نموده، برخوردهای بزرگوارانه و اسلامی آن شهید، با دوستان و حتی دشمنان خود بوده است.

آقای جواد اژه ای (داماد شهید بهشتی) در همین باره خاطره ای خواندنی دارد: «در هفتم تیرماه سال 1361 به شهر یزد رفته بودم. در یکی از شهرهای استان یزد (بافق) در مسجدی با اصرار برای سخنرانی دعوت شدم. علت اصرار را پرسیدم، دوستان گفتند خاطره ی جالبی از شهید بهشتی داریم. بعد از سخنرانی که جمعیت انبوهی گرد آمده بودند دوستان گفتند: این مسجد دو در دارد؛ یکی از پشت شبستان به خارج راه دارد و دیگری در ورودی عادی است.

آنها ادامه دادند: آقای بهشتی قبل از شهادت به شهر ما سفر کردند و در این مسجد سخنرانی داشتند، منافقین هم از شهرهای دیگر با مینی بوس و دیگر وسایل نقلیه برای به هم زدن جلسه و دادن شعار علیه شهید بهشتی آمده بودند. خوشبختانه چون جمعیت داخل مسجد مملو از طرفداران ایشان [شهید بهشتی] بود، نتوانستند جلسه ی سخنرانی را به هم بزنند.

بعد از سخنرانی به ایشان اصرار کردیم از در شبستان خارج شوند تا منافقین نتوانند بیشتر از این علیه ایشان شعار دهند ولی ایشان به صورت جدی گفتند: نه، اینها این همه راه را برای همین آمده اند که علیه من شعار بدهند؛ بگذارید چند مرگ بر بهشتی هم در حضور خود من بگویند.»

(سیره ی شهید بهشتی، نشر شاهد، صفحه ی 524)