كلاوسون: اعتماد به نفس بالاي ايران ،تحريم ها را بي اثر مي كند

معاون «مؤسسه واشنگتن براي سياست خاور نزديك» مي گويد: احتمال دستيابي به هدف توقف برنامه هسته اي ايران از طريق تحريم ها بسيار بعيد است.
پاتريك كلاوسون در ارزيابي تحريم هاي جديد عليه ايران گفت: در تحقيقي كه اخيراً انجام داده ام از مقامات آمريكايي پرسيدم كه از تحريم چه هدفي را مدنظر دارند. تقريباً 11 پاسخ متفاوت گرفته ايم. يكي از اهدافي كه در اين ميان دستيابي به آن بسيار دشوار به نظر مي رسد، متقاعد كردن ايران براي تغيير سياست هاي هسته اي اش است. بسيار غيرمحتمل به نظر مي رسد كه چنين هدفي تنها از طريق تحريم اتفاق بيفتد. اما از اهدافي كه به نظر محتمل مي رسد اين است كه چنين تحريم هايي موجب كند شدن سرعت برنامه هسته اي ايران شود. ديگر هدف تحريم ها تشويق منفي كشورهاي ديگر از پيوستن به راهي است كه ايران در حال دنبال كردن آن است. حتي اگر ايران برنامه هسته اي اش را به پيش مي برد.
اين عضو دانشگاه دفاع ملي آمريكا در گفت وگو با «ايران در جهان» با تصريح بر اينكه فشار اقتصادي نمي تواند به تغيير محاسبه ايران منجر شود، گفت: متأسفانه ايران خيلي احساس اعتماد به نفس براي دنبال كردن برنامه هسته اي خود به رغم اعمال تحريم ها پيدا كرده است. آنچه ما در ماه هاي گذشته ديده ايم حس اعتماد به نفس بالاست و حتي مي تواند منجر به درگيري نظامي شود.
كلاوسون درباره پيشنهاد آمريكا براي مذاكره با ايران گفت: مطمئناً دولت اوباما موضوع تحريم را به عنوان وسيله اي براي فشار به ايران در نظر گرفت كه ايران بار ديگر به پاي ميز مذاكره بيايد. تحريم ها وسيله هستند و هدف آوردن ايران به پاي ميز مذاكره و رسيدن به يك توافق در خصوص برنامه هسته اي است. تحريم ها بخشي از استراتژي دولت آمريكا هستند براي حل مسئله هسته اي. شما ممكن است فكر كنيد غيرمحتمل است ولي اين روشي است كه به موضوع نگاه مي شود.
وي در عين حال تصريح كرد: بايد بگويم چشم انداز براي مذاكرات موفقيت آميز، خوب نيست. تحريم ها نقش حمايتي دارند. من فكر مي كنم مهم است نشان داده شود كه آمريكا حضور نظامي بسيار گسترده اي در منطقه دارد كه بايد در محاسبات ايراني ها در نظر گرفته شود.
وي درباره احتمال كنار آمدن دولت آمريكا با ايران هسته اي گفت: اگر اوباما ايران هسته اي را بپذيرد به اين معني است كه كشورهاي ديگر هم به اين مسير بروند. مسئله اين نيست كه آيا آمريكا مي تواند با يك ايران هسته اي زندگي كند مسئله اين است كه آيا آمريكا مي تواند با 20 كشور هسته اي- بيشتر از تعداد امروز- ديگر زندگي كند يا نه؟ اين چشم اندازي است كه او و تيمش مطرح مي كنند كه ما نمي توانيم با كشورهاي زيادي كه با آژانس بين المللي انرژي اتمي همكاري نمي كنند زندگي كنيم. نگراني عمده آنها اين است كه اگر ايران موفق شود برنامه خود را بدون اجازه آژانس بين المللي انرژي اتمي به جلو ببرد كشورهاي ديگر هم مي توانند همان كار را انجام بدهند.
لازم به ذكر است مؤسسه واشنگتن براي سياست خاور نزديك، از جمله مؤسسات نزديك به لابي صهيونيستي ايپك محسوب مي شود.