سقوط آزاد دست اندركاران فتنه در فهرست مجله تايم

يك مجله آمريكايي با نااميدي از دست اندركاران فتنه 88، نام آنان را از فهرست 100 نامزد چهره هاي اثرگذار حذف كرد.
به گزارش کیهان، مجله تايم در حالي كه سال 2010 نام ميرحسين موسوي، زهرا رهنورد و شيرين عبادي را در شمار نامزدهاي خود گنجانده بود، امسال اسامي آنان را از فهرست شخصيت هاي اثرگذار و پرنفوذ حذف كرد. اين مجله سال گذشته تلاش كرده بود با گنجاندن نام سه تن از فتنه گران ايراني در كنار چهره هاي سياسي جهان، به شارژ روحي عوامل ميداني فتنه بپردازد و در اين راه حتي موسوي، رقيب ليدي گاگا رقاصه مبتذل آمريكايي هم در دور نهايي شد اما از وي عقب افتاد.
اما امسال با توجه به مرگ و فراموشي فتنه سبز، مجله آمريكايي نيز ترجيح داد نام موسوي، رهنورد و عبادي را كلاً از فهرست اسامي خود حذف كند تا ترديدهاي گسترده نسبت به سنديت فهرست اين مجله در افكار عمومي- مانند پارسال- پديد نيايد.
همزمان با حذف نام دست اندركاران فتنه از فهرست مجله تايم، محافل ضد انقلاب نيز معتقدند بانيان فتنه سبز به باد فراموشي سپرده شده اند و از سوي ديگر جريان اپوزيسيون واجد هيچ گزينه درخور ديگري هم نيست.
شبكه مجازي بالاترين در اين زمينه نوشت: پاي حرف هاي رضاپهلوي مي نشيني، ميگن باباش دزد بوده، آدم كشته ، ساواك راه انداخته و و و... مياي از كشتار پادگان اشرف بگي، ميگن ول كن منافقين تروريست را، يا ميگن؛ مگه نديدي مسعود رجوي با صدام ماچ و بوسه كرده و... از خاتمي و اصلاح طلبا ميگي، ميگن بابا خاتمي بي بخاره و بقيه شون با رژيم هماهنگ هستند. اصلاً ميگي گور پدر همه اپوزيسيون، زنده باد موسوي، ميگن تكليف اعدام هاي دهه شصت چي ميشه. بابا آقايان روشنفكر سياسي! يكي تكليف ما را روشن كنه، بالاخره تحت كدوم گروه و اپوزيسيوني بايد با جمهوري اسلامي مبارزه كرد؟
بالاترين در مطلب ديگري با زير سؤال بردن گروه نيمه تعطيلي موسوم به شوراي هماهنگي راه سبز خارج كشور نوشت: اولش همه مي گفتيم جنبش نياز به سر نداره. حالا كه موسوي و كروبي توي حصرند، لينك هايي منتشر مي شود كه كساني كه در آن سوي مرزها به خوبي و خوشي زندگي مي كنند و هر روز براي تفريح و سرگرمي در تلويزيون هاي خود ظاهر مي شوند را به عنوان رهبر قالب جنبش سبز كنند، و برخي با به به و چه چه به آن دامن مي زنند. كساني مي خواهند خود را رهبر جنبش جا بزنند كه به چالش كشيدنشان فحش هاي چاله ميداني است، و كيلومترها دورتر از مردم و كشورشان زندگي مي كنند، و با راه حل هاي نانوايي وارشان مي خواهند بگويند درد مردم را مي فهمند. آيا از چند هزار كيلومتر آن طرف تر مي شود با افكار عمومي ارتباط گرفت؟!
در همين حال نامه 28 وبلاگ نويس و سايت ضدانقلاب در فضاي مجازي و خطاب به شوراي هماهنگي راه سبز منتشر شده كه اين شورا را متهم به بي كفايتي مي كند. در اين نامه آمده است: امروز كه قريب به 2 ماه از شكل گيري شوراي هماهنگي مي گذرد، امضاكنندگان اين نامه نه در قالب يك تشكل سياسي يكپارچه و در راستاي اهداف سياسي و منافع گروهي بلكه از روي احساس وظيفه و مسئوليت به نقد عملكرد و كارنامه «شوراي هماهنگي راه سبز اميد» مي پردازند. اگر واقع بينانه به عملكرد اين شورا نگاه شود، انفعال و بي تحركي مجموعه مذكور چنان بوده كه كارنامه كاركردش اصولاً خالي تر از آن است كه قابل نقد باشد. اما با درك حساسيت ها و شرايط موجود، مي توان از اين نقدها موقتاً عبور كرد و تنها از منظر عملكرد شورا در مديريت اعتراضات و حوادث پيش روي جنبش سبز به بررسي و نقد شورا و تحرك اعضايش پرداخت. اما متأسفانه در اين سوي داستان نيز چيز چندان قابل عرضي وجود ندارد و بيم آن مي رود كه چنانچه اين سكوت و انفعال ادامه پيدا كند، نه تنها نقش اين شورا در سايه ترديد قرار گيرد، بلكه خلأ رهبري جنبش باعث از هم پاشيدگي و سرخوردگي و يأس و فروپاشي جنبش شود.
در حالي كه بالاترين در مطلبي خطاب به برخي اعضاي لو رفته شورا نظير امير ارجمند و واحدي مي نوشت «آقايان، سكوتتان حال به هم زن است»، يكي از حاميان شورا در پاسخ نوشت: بالاترين زماني رونق داشت و براي داغ شدن يك لينك در اين سايت بايد 80-70 تا رأي مثبت مي گرفتي اما با سياست هاي مديريت سايت، تمام فعالين رفتند سمت سايت هاي ديگر و الان براي داغ شدن يك لينك 30 تا بيشتر رأي مثبت نمي خواد.