فارين پاليسي: اوباما مقابل ايران جز خجالت به دست نمي آورد

نشريه تخصصي فارين پاليسي از سردرگمي و تناقض در سياست هاي دولت اوباما مقابل ايران خبر داد.
اين نشريه به قلم استفن والت (استاد روابط بين الملل دانشگاه هاروارد) نوشت: اساس سخنان اوباما اين است كه «تلاش هاي ما براي انزواي ايران درحال نتيجه دادن است و اين حكومت زير فشارهاي روزافزون قرار دارد، ما همچنان آماده بهبود روابط هستيم و از فرصت همكاري هاي مشترك مانند افغانستان استقبال مي كنيم. ما از ايران مي خواهيم توقف غني سازي را بپذيرد. كليه گزينه ها روي ميز است». سياست دولت اوباما به خوبي كاريكاتور سايد هريس را در ذهن تداعي مي كند كه در آن دو نفر به تخته سياهي پر از معادلات پيچيده خيره شده اند و در نقطه اي نوشته شده «سپس معجزه اي روي مي دهد»! يكي از آنها به ديگري مي گويد:« فكر مي كنم بايد اين قسمت دوم را قدري روشن تر بيان كنيد.»! دقيقاً! من مي خواهم كه كسي در دولت پيدا شود تا در مورد برخي مسايل كه مورد نظرمان است قدري روشن تر صحبت كند. مسايلي مانند: ارائه تضميني مبني بر اينكه ايران به جنگ افزارهاي هسته اي دست نخواهد يافت. بهبود روابط با دولت تهران، پايان دادن به حمايت حزب الله توسط جمهوري اسلامي و غيره.
فارين پاليسي اضافه كرد: مشكل اصلي اين است كه رويكرد ما در مورد ايران پر است از تناقضات. ما مي گوييم به دنبال روابط بهتر هستيم. ولي در عين حال تقريباً در اقدامات مخفيانه در داخل ايران نقش داريم و به ندرت اين فرصت را از دست مي دهيم كه به جهانيان خاطرنشان سازيم «تمامي گزينه ها هنوز روي ميز است». ما به همه گفتيم كه فكر مي كنيم حكومت كنوني ايران نامشروع است و بايد عوض شود و سپس تعجب كرديم كه آنها چرا زماني كه اوباما مي گويد قصد همكاري دارد، بلافاصله پاسخ نمي دهند. همان طور كه قبلاً نيز اشاره كرده ام، اين نوع ناهماهنگي تنها موجب افزايش ترديد مي شود؛ اينكه ايالات متحده صادق نيست و دروغ مي گويد. ما همچنين روشن كرديم كه به شدت مخالف دستيابي ايران به تسليحات اتمي هستيم، ولي از سوي ديگر كاري مي كنيم كه خواست آنها را براي رسيدن به ظرفيت هاي جديد بازدارنده افزايش مي دهد، حتي اگر بلافاصله به كار نيايد. درست است، ما توانستيم حمايت ها را براي اعمال تحريم هاي شديدتر جلب كنيم، ولي از سوي ديگر نسبت به اعمال تحريم هاي «فلج كننده» به هدف تغيير در رفتار خجالت زده ايم. تمام اينها مرا به پيشگويي اوليه ام مي رساند. ايالات متحده در رياست جمهوري اوباما هيچ پيشرفت قابل توجهي در روابط با ايران نخواهد كرد. من فكر نمي كنم اوباما مجوز حمله نظامي به ايران را صادر كند، زيرا اين اقدام باعث حل معضل نخواهد شد و حتي ممكن است مشكلات بدتر ديگري را رقم زند(عراق، افغانستان، خليج فارس،...). فكر نمي كنم حكومت دين سالار سرنگون شود، كه البته اگر بشود ناراحت نخواهم شد، و شك دارم كه در مورد توقف برنامه غني سازي توافقي صورت گيرد.
استفن والت در پايان نوشت: ما به ديپلماسي واقعي كه عكس ديپلماسي كنوني ماست نياز داريم. اكنون فرض واشنگتن بر اين است كه ايران مذاكره نخواهد كرد مگر اينكه از خارج تحت فشار قرار گيرد. در عين حال، تهران بارها اظهار داشته كه آماده مذاكره است ولي نه تحت فشار. نتيجه قابل پيش بيني در اين ماجرا همين بن بست فعلي است.