به بهانه یقه باز علی دایی و قهر رئیس جمهور

به راستی چه اتفاقی در این کشور رخ می دهد که یک نفر به خود اجازه می دهد در اوج اقبال مردم، آداب اجتماعی این کشور مثل طرز لباس پوشیدن را زیر پا بگذارد، راحت در مقابل چشم رسانه ها و افکار عمومی فریاد بزند و یا چرا یک نفر که وابسته به رأی مردم است به راحتی می تواند سمت دولتی اش را چند روز رها کند و انگار آب از آب تکان نخورده باز هم سر جایش باز گردد...؟!

به گزارش جهان احد نیلوفری در الف نوشت کجای کار ما اشکال دارد که وقتی مردم به کسی اقبال می کنند و به قول عوام، او را بالا می برند، آن آدم بعد از مدتی به راحتی حتی همان مردمی هم که سبب اوج گیری اش شدند را پشت سر می گذارد و هرجور دلش خواست رفتار می کند؟اصلاً بحث امثال علی دایی یا سایرین نیست. ما به نوعی با دولت و برخی مسئولین هم همین مشکل را داریم. در مجلس و در مورد برخی نمایندگان هم به نوعی همین بلیه دامنگیر ماست و برخی از مدیران هم شامل این عیب بزرگ می شوند.

آیا آداب کمرنگ شده اند یا آنچه که رخ می دهد و کسی خبر ندارد این است که ماحصل تمام این رفتارهای زشت پس از اوج روآوری مردم؛ بی تفاوتی خود مردم است.

در واقع شاید مردم بی تفاوت می شوند و آنوقت این قهر بزرگ، سبب تغییر مرام و روش آدم هایی می شود که زمانی در کانون توجه مردم بوده اند.لابد مردم بی تفاوت می شوند که دیگر برای آن آدم های کانون توجه مهم نیست که طرف چه کسی را می گیرند حتی اگر آن آدم بیّن الغیّ است.

حتماً مردم علاقه خود را به فراموشی سپرده اند که مثلاً یک مربی فوتبال هر طوری که دلش خواست لباس می پوشد و هر جوری که مایل تر بود داد و فریاد می کند و عرف و فرهنگ مردم را زیر پا می گذارد و به این نیز افتخار می کند.و همین آدم و همین آدم ها یادشان رفته که مردم همواره کسانی مثل رجایی و تختی را دوست دارند که یکی منهای تمام افتخاراتش همیشه در خاطر مردم یک پهلوان بزرگ مانده است و دیگری همواره نماد خدمت و صداقت.

این نمادها هیچوقت خدشه دار نمی شوند چون نمی خواستند که خدشه دار شوند. در واقع برای رجایی مهم تر از همه آن بود که مقلد امام باشد و فرزند ملت و برای تختی نیز مهم تر از همه چیز مرام پهلوانی اش بود نه هیچ چیزی دیگری و صد البته که مردم هم این احساسات پاک را درک می کنند و در قلبشان به یادگار می گذارند.آدم ها باید بدانند که اگر جامعه ما در زمانی به فردی اقبال می کند نه به خاطر خود او بلکه به سبب اصولیست که آن آدم به این اصول پایبندی نشان می دهد. و لذا ملاک همیشگی برای قضاوت در مورد آن آدم، در هر مقام و رتبه ای این است که چه میزان این پایبندی را حفظ و یا از آن عدول کرده است...؟!مردم همانگونه که خاطرات خوب آدم هایشان را دوست دارند از خاطر بد آنها هم بیزارند.