سخنگويي كه مي تواند مرغ پخته را بخنداند

اين شوراي هماهنگي سبز هم شده حكايت همان بچه اي كه هر كس خرابكاري مي كرد، يكي در گوشش مي زد و تقصير را گردن او مي انداخت.
به گزارش کیهان، چند تن از عناصر زنجيره اي متواري و خارج نشين با هدف سهم خواهي از دلارهايي كه اردشير اميرارجمند و شركا از آمريكا مي گيرند، به وي و شوراي ناشناخته او حمله ور شده اند. از جمله نيك آهنگ- ك در اين زمينه نوشت: امير ارجمند از اينكه با او شوخي بكنيد چندان خوشحال نمي شود. وقتي قرار مي شود يك سخنگو به جاي پاسخ بپيچاند، ديگر پاسخگو نيست، پيچاننده است. اردشير امير ارجمند تكليفش با كساني كه فاقد هويتند و او خود را سخنگوي آنها مي نامد و مي گويد عضو شورايشان هم نيست[!] شايد معلوم باشد اما شنونده غير حامي، حتي اگر مرغ پخته باشد حتماً قاه قاه زير خنده خواهد زد.
وي با اشاره به توجيهات اميرارجمند درباره علت امتناع از مصاحبه با صداي آمريكا يادآور شد: امير ارجمند با بي بي سي فارسي حرف مي زند، با صداي آمريكا و «پارازيت» حرف نمي زند. با راديو فردا كه با پول آمريكا اداره مي شود حرف مي زند اما صداي آمريكا در دايره ممنوعه است. اين از نگاه من يك تناقض بزرگ است. مي دانم كه برخي از دوستان حلقه پاريس و شعبات اين طرف و آن طرف شان، از اين حرف هاي من آزرده مي شوند. لطفاً به جاي حمله و فرافكني و بازي «چشم در مقابل چشم»، بعد هم بازي فيس بوكي و رسانه هاي پاريسي- بروكسلي نگاهي انتقادي به مجموعه خودشان بياندازند. به نظر من مشاور موسوي، مشاوريني نامناسب و ضعيف دارد. گمانم منافع سياسي مانع برخورد قوي و انتقادي است.
نويسنده وبلاگ دارا ايراني نيز معتقد است: به راستي اين شوراي هماهنگي چيست؟ ممكن است گفته شود كه اگر اعضاي آن معلوم شوند، ديگر كسي به حرفشان گوش نمي دهد. مشكل بزرگ هم همين است. خدا مي داند در پس پرده اين شورا چه خبر است و توسط چه كساني اداره مي شود. لابد در دلشان به ساده دلي ما مي خندند. از نظر من اين شورا، بخشي از جمهوري اسلامي است و الان هم اگر به حرف هاي اينها گوش دهيم رژيم تا 100 سال ديگر هم از جايش تكان نخواهد خورد.
دو تن از عناصر فراري نيز در مطالب مشابهي در بالاترين نوشته اند:
«اينكه مدام حضرات شوراي هماهنگي تظاهرات سكوت اعلام مي كنند، احتمال مي رود مزدوران حكومت در شورا هم نفوذ كرده باشند. كجاي دنيا با سكوت، جنبش كرده اند كه ما دومي اش باشيم؟».
«با احترام به دوستان، بنده به اين شورا مشكوكم. شخصيت ها به كرات از هويت و موضع آنها پرسيده اند. اين سؤال مطرح است كه اعضاي شورا كه فراخوان مي دهند چرا هويت خود را فاش نمي كنند؟ تصور مي كنم كاسه اي زير نيم كاسه باشد. چرا تمام استراتژي هاي آنها در جهت هماهنگي با اصلاح طلبان بنا نهاده مي شود؟ آيا از مرام خاتمي براي شركت در انتخابات دفاع مي كنند؟ چرا مكان استقرار خود را روشن نمي كنند؟ چرا تصميم گيري هاي آنها گاه آب به آسياب رژيم مي ريزد. انگار روز 22 خرداد بين آنها و عوامل حكومت هماهنگي شده بود! نمي خوام دوستانم رو به سخره بگيرم اما ماجراي 22 خرداد شبيه يك تئاتر بود. من نمي دانم دم خروس را باور كنم يا قسم حضرت عباس را!».