3 گمانه درباره جنجال فرمانيه

چه كساني و با كدام هدف اقدام به ايجاد تشنج و درگيري در اطراف منزل كروبي (واقع در فرمانيه تهران) كردند؟ گمانه هاي گوناگوني در پاسخ به اين پرسش مطرح شده است.
1- گمانه نخست شخص كروبي را متهم اصلي اين صحنه سازي در آستانه روز قدس معرفي مي كند 2-گمانه دوم بر آن است كه اين صحنه سازي تشنج و زد و خورد از سوي برخي سران فتنه و با هماهنگي كروبي يا بدون هماهنگي و اطلاع وي انجام گرفته است 3- گمانه سوم، حضور و اعتراض مردم معترض به رفتارهاي ضدانقلابي كروبي را برجسته مي كند.
ارزيابي و احتمال نخست براساس برخي اخبار و قرائن معتقد است كروبي - يا برخي اطرافيان وي نظير حسين كروبي- با صحنه سازي اخير تلاش كرده اند همزمان به چند هدف برسند. اولا كروبي از انزواي شديد برآمده از انتخابات (330هزار راي) خارج شود و از حاشيه توجه افراطيون به متن توجه آنها منتقل شود. ثانيا اشخاص و جريان هايي نظير خاتمي، موسوي، عبدالله نوري، حزب مشاركت و مجمع روحانيون را كه در آستانه انتخابات رياست جمهوري اقدام به دور زدن كروبي كردند، به انفعال بكشاند و به آنها تفهيم كند كه او همچنان مهم و اثرگذار است!
اين شگرد به نوعي گرفت و نگرفت. به اين معنا كه انتشار تشنج در اطراف خانه كروبي از آن جهت كه رسانه هاي جريان فتنه را از انفعال و سردرگمي خارج مي كرد، مورد استقبال واقع شد و تلاش گرديد نوعي حس مظلوميت را القا كند اما در عين حال استقبال نشد. به اين معنا كه كساني چون خاتمي و عبدالله نوري و ديگران به خاطر بدگماني به ماجرا حاضر نشدند به ملاقات كروبي بروند و به تلفن هاي يكي دو دقيقه اي بسنده كردند. اين بي توجهي عمومي به اندازه اي پررنگ بود كه عبدالله نوري بلافاصله خبر جعلي و مفصل منتشره در سايت جرس درباره گفت وگوي خود با كروبي را تكذيب كرد به نحوي كه جرس مجبور شد بنويسد «در تماس با جناب آقاي نوري مشخص شد كه تمام تماس ]با كروبي[ بيش از يكي دو دقيقه نبوده و از حد احوالپرسي در حد يكي دو جمله فراتر نرفته است و كليه جزئيات اين گزارش منتشر شده زائيده ذهن خلاق خبرنگاران جوان بوده است. جرس از اين اتفاق عذرخواهي مي كند.»
اما موسوي در وضعيتي بغرنج قرار گرفته بود. او نيز مايل بود ضمن استفاده از ماجرا، باعث محوريت كروبي نشود. به همين دليل هم موسوي تا دو روز حاضر نشد به خانه كروبي برود اما در پي انتقاد شديد سايت هاي ضدانقلاب از موسوي و اينكه او حاضر به همراهي با كروبي نيست مجبور شد به اتفاق زهرا رهنورد سري به خانه كروبي بزند.
آنچه اين ساختگي بودن صحنه درگيري در اطراف منزل كروبي را كه منجر به زخمي شدن 4 نفر شد جدي مي كند، 2 گزارش است. گزارش اول روايت باشگاه خبرنگاران جوان است كه به نقل از يك منبع آگاه مي نويسد: «در حالي كه عده اي از اهالي محل در اعتراض به مواضع ضدانقلابي كروبي مقابل منزل وي تجمع كرده بودند، عده اي چوب به دست از منزل وي بيرون آمده و ضمن به كار بردن الفاظي ركيك به معترضان حمله ور شدند. يكي از اين حمله كنندگان اسلحه خود را به سوي معترضان نشانه رفت و چند گلوله به سمت مردم شليك كرد. پس از آن هم دهها گلوله به سمت جمعيت شليك شد.» روايت دوم اظهارات حسين كروبي است كه در گفت وگو با دويچه وله ادعا كرده مهاجمان را مي شناسد و آنها از متهمان مجرمان سابقه دار منطقه نياوران بوده اند و پيشتر به دلايل فساد اخلاقي و مشروب خواري و دلايل مشابه بازداشت شده بودند. آنها اجير شده بودند... گروهي هم افراد بسيج جماران بودند. آنها پس از دشنام جمع مي شدند و قرآن و نماز و دعا مي خواندند.
«جرس» با انتشار همين خبر به نقل از «منبع آگاه كه نخواست نامش فاش شود» ادعا مي كند مجرمان و متهمان سابقه دار اجير شده شعارهاي ارزشي به نفع نظام سر مي دادند! آنچه در ادعاي جرس و حسين كروبي به طرز رسوايي خودنمايي مي كند ادعاي «شعارهاي ارزشي از سوي مجرمان سابقه دار» است و اين پرسش را پيش مي كشد كه اگر انبوه نيروهاي متدين و انقلابي بارها به صورت علني به رفتارهاي ضد انقلابي كروبي اعتراض كرده اند، بنابراين ابايي از استمرار اين اعتراض ندارند و اگر حسين كروبي اوباش منطقه را يك به يك با سوابق فساد اخلاقي، شرابخواري و دزدي مي شناسد، لابد سر و سري در ميان بوده و يكي از اهداف اين سر و سر، بدنام كردن نيروهاي حزب اللهي و ايجاد هيجان و حاشيه سازي در آستانه روز قدس بوده است.
گمانه ديگر مي تواند طراحي كل ماجرا از سوي سازمان دهندگان جريان فتنه سال 88 باشد فارغ از اينكه كروبي را هم در جريان ماجرا قرار داده باشند يا اطلاع نداده باشند. در هر دو فرض گمانه اخير آنچه قطعي مي نمايد، به هم ريختگي و هراس شديد سران فتنه بوده است. آنها از يك سو به خاطر افتضاح بي سابقه روز قدس سال گذشته مورد اعتراض قاطبه ملت متدين بوده و به عنوان نيروهاي ميداني رژيم صهيونيستي معرفي شده بودند و از طرف ديگر تحت فشار گروهك هاي ضد انقلاب قرار داشتند تا امسال نيز خيانت سال گذشته را تكرار كنند ضمن اينكه معضل سوم آنها اطلاع از اين واقعيت بود كه تمام عقبه اجتماعي خود را از دست داده اند و در صورت دعوت به تحركات خياباني، هم چوب و هم پياز را خواهند خورد، هم كسي به دعوت آنها به خيابان نمي آيد و هم حجت را بر مردم انقلابي تمام مي كنند.
در اين مخمصه 3 سويه، اتفاقي مانند تشنج در اطراف خانه كروبي هم مي توانست روز قدس را به حاشيه ببرد و بار سنگين اعلام موضع له يا عليه رژيم صهيونيستي را از دوش آنها بردارد و هم با نمايش نوعي مظلوميت! كور سوي احياي سازمان از هم پاشيده فتنه را محتمل سازد. بدين ترتيب احتمالاً جلوي شكاف و اختلاف بيشتر در درون جريان فتنه بر سر همراهي بيشتر با رژيم صهيونيستي يا اعلام برائت از اين رژيم- و البته به جان خريدن هزينه هاي آن- را تا حدودي سد كند.
اين دو گمانه و احتمال، ناقض گمانه سوم- حضور معترضانه نيروهاي متدين در مقابل خانه كروبي در فرمانيه- نيست بلكه در طول گمانه سوم تعريف مي شود به اين معنا كه طراحان صحنه سازي اخير با آگاهي از اينكه مردم به عملكرد كروبي معترضند تلاش كرده اند چاشني درگيري و التهاب را به اين اعتراض فزاينده و قابل پيش بيني تزريق كنند و نتايج مورد نظر را استخراج نمايند.
با اين حال و با در نظر گرفتن تمام احتمالات، آنچه اصل ماجراست نمايش علني مرگ جريان فتنه و تهي شدن مطلق آنها از عقبه اجتماعي در روز قدس است و هر شعاري هم كه ملت ايران در روز قدس عليه رژيم صهيونيستي دادند شامل پياده نظام فتنه گر اين رژيم در داخل ايران هم مي شود. در اين ميان آنچه قطعي است اينكه ملت ايران- و حتي معدود عناصر آشوب طلب- كروبي را به عنوان سياستمداري ورشكسته كه به خاطر ماجراجويي و جاه طلبي مستعد هر نوع بازيگري و بازي خوردن است مي شناسند و هرگز او را جدي نمي گيرند همچنان كه ميزان آراء باطله در انتخابات سال 88 بيش از آراي كروبي بود!