صدای آمریکا در کیش و مات مدحی

به گزارش رسانه ایران،  پس از گذشت پانزده شبانه روز از پخش مستند الماسی برای فریب در تاریخ هجده خرداد ماه سال جاری از صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، شبکه ی تلویزیونی صدای آمریکا به فکر تدوین ویژه برنامه ای افتاد تا مبادا پس از آبروی بر باد رفته ی آقایان جو بایدن، دنیس راس و خانم هیلاری کلینتون به جهت عدم ادای دین، مجبور به تحمل تاوان کسری بودجه در مصوبات سال آینده ی کنگره ی ایالات متحده باشد.

چهار تردیدی که طراحان اتاق فکر برنامه ی سیاسی "افق" این شبکه پس از صرف مدت مدید نیم ماهه ی پس از پخش مصاحبه ی مدحی که در عرف و بازتاب رسانه ای نیز به عنوان نقطه ضعفی به شمار می آید، توانسته بودند بتراشند، عبارت بود از:

۱) آیا مدحی یک سپاهی بریده از نظام نبوده است که پس از خروج از کشور با عملیات وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی جذب آن شده است؟

۲) آیا مدحی همان قهرمان اسطوره ای "دولت در تبعید" اپوزیسیون است که متاسفانه در میانه ی راه توسط سرویس اطلاعاتی ایران ربوده شده است ؟

۳) یا اینکه او تاجری با پیشینه ی نه چندان سیاسی بوده است که بعدها بازیچه ی باندهای اطلاعاتی شده است؟

۴) اصلا فارغ از این پرسش ها که مدحی نفوذی بوده است یا خیر، سپاهی بوده یا تاجر الماس و بالاخره بازیچه ی دستگاه اطلاعاتی امنیتی ایران شده است یا خیر، آیا هم اکنون محمدرضا مدحی در ایران به سر می برد یا آنچه به عنوان مستند از رسانه ی دولتی ایران پخش شده است هم بخشی از بازی پیچیده ی افسران امنیتی ایران است؟

با قدری تامل در آن چه با عنوان پرسش های به اصطلاح لایه لایه ی تلویزیون فارسی صدای آمریکا به نظر می رسد، به
” بدیهی است که عبور از تله های متعدد سرویس های حریف و اپوزیسیون زخم خورده که مسلح به انواع حربه ها، از بازجویی های فنی گرفته تا متدهای به روز دروغ سنجی و بهره گیری از دستگاه های پلی گراف، مطالبه و تطبیق اسناد مسجل، تحقیق از طریق مرتبطین داخلی و ده ها روش دیگر هستند و همچنین اجرای سناریویی در سطح تخریب کنفرانس بزرگ "گوادلوپ ۲" که پس از سی سال بعد از دور اول آن با حضور نمایندگان آمریکا و کشورهای اروپایی و اپوزسیون خارجی جمهوری اسلامی برگزار شده بود، امری نیست که از عهده ی تاجری جواهر پیشه برآید تا امکان بازیچه شدن او توسط دستگاه اطلاعاتی ایران نیز باشد. “
سادگی می توان پاسخ های بسیار آسان و بعضا پیش پا افتاده ای را به آن ها داد که همین جنس از تردید افکنی در پروژه ی "الماسی برای فریب"، خود نیز حکایت از انفعال جدی رسانه های اپوزسیون خارج از کشور دارد.

۱) اگر محمدرضا مدحی یک سپاهی بریده از نظام می بود، چه نیازی بود تا بیست و سه ماه را در غربت، آن هم بدون درخواست اقامت و پناهندگی بگذراند و پس از تحمل این دو سال برای اولین بار در دی ماه ۸۸ لب به سخن بگشاید و در مصاحبه با بانکوک پست از "عبور از رهبری" در ایران سخن بگوید؟! حال آنکه می توانست همان بهمن ۸۶ که از ایران خارج شده بود با طرح چنین اظهاراتی و جلب رضایت سفارت خانه های غربی، خود را از شر تمدیدهای ۳ ماه به ۳ ماه اقامت تجاری خلاص کرده، عزیز دردانه ی سرویس های اطلاعاتی بیگانه شود و در عین حال خود را از تور "باند های اطلاعاتی ایران" !! نیز برهاند.

۲) اگر مدحی ربوده شده است، پس چرا اپوزسیون خارج از کشور، امثال جناب مستطاب نوری زاده، شهرام همایون، مالک کانال یک و رهبر جنبش چند ده نفره ی "ما هستیم"، احسان سلطانی، دانشجوی گریخته از ایران، امیر حسین جهان شاهی عامل سرویس جاسوسی موساد و ... از همان لحظات اولیه ی افشای این ترور مرگبار حیثیت سیاسی خود، شروع به طرح اظهارات لاپوشاننده برای افتضاح خود کردند و سخن از فریب کاری و دروغ گو بودن شخصیت سردار مدحی رانده و خود را ساده لوح و خوش باور قلمداد نمودند.

۳) بدیهی است که عبور از تله های متعدد سرویس های حریف و اپوزیسیون زخم خورده که مسلح به انواع حربه ها، از بازجویی های فنی گرفته تا متدهای به روز دروغ سنجی و بهره گیری از دستگاه های پلی گراف، مطالبه و تطبیق اسناد مسجل، تحقیق از طریق مرتبطین داخلی و ده ها روش دیگر هستند و همچنین اجرای سناریویی در سطح تخریب کنفرانس بزرگ "گوادلوپ ۲" که پس از سی سال بعد از دور اول آن با حضور نمایندگان آمریکا و کشورهای اروپایی و اپوزسیون خارجی جمهوری اسلامی برگزار شده بود، امری نیست که از عهده ی تاجری جواهر پیشه برآید تا امکان بازیچه شدن او توسط دستگاه اطلاعاتی ایران نیز باشد.

۴) آخرین تیر ترکش تحریریه ی منفعل صدای آمریکا تردید در حضور فعلی مدحی در ایران است. تردیدی که دو سوی پاسخ آن، تیغه ی تیزی است که دستان پرسنده ی آن را خواهد برید؛ چرا که اگر مدحی در حال حاضر در تهران حضور داشته باشد، که مطلوب صدای آمریکا به هم پاشیده است و صدق و صحت "پروژه ی الماسی برای فریب" واضح است و البته اگر هم در ایران نباشد دست اندرکاران بعضا بهایی صدای آمریکا که خود نیز در زمره ی رسانه های دور خورده در سناریو ی مدحی بوده اند، بهتر از دیگران می دانند که "عقاب به آشیانه بازگشته" به مراتب کم خطر تر از "شاهین در کمین نشسته" است.