جبهه اصلاحات جایگاهی واقعی منافقین است

رئيس گروهك منحله فدائيان خلق با اعلام فرو ريختن تمام كاخ روياهاي گروهك منافقين تاكيد كرد مجمع روحانيون و سازمان مجاهدين انقلاب بديل واقعي همان توليداتي هستند كه سازمان مجاهدين (منافقين) عرضه كرد.

فرخ نگهدار پس از فروپاشي كمونيسم و ورشكستگي كامل گروهك فدائيان خلق، از ماركسيسم جدا شد و در كسوت چپ هاي پشيمان آمريكايي درآمد. او اكنون در لندن اقامت دارد و با حلقه لندن و كساني چون بهنود و مهاجراني و محسن كديور در ارتباط است. اعضاي اپوزيسيون از نگهدار به عنوان فردي جاه طلب، متلون مزاج و فرصت طلب ياد مي كنند.

نامبرده چند روز پيش در سي امين سالگرد ورود گروهك منافقين به فاز نظامي و ترور تحليلي منتشر كرد كه حاوي نكات خواندني است. «نگهدار» در اين تحليل مي نويسد: «من و مسعود رجوي طي سالهاي 58 و 59 بارها رو در رو پيرامون پاسخ به اين سؤال كه «با روند استقرار حكومت اسلامي چه بايد كرد؟» گفتگو كرديم. در آن برهه از زمان هر دو پيش بيني مي كرديم كه فعاليت سازمان يافته از فدائيان و مجاهدين و ديگر احزاب و سازمانها سلب و يا به شدت محدود خواهد شد. در آن زمان اما، مجاهدين بر اين باور بودند كه سرعت ريزش نيروي اجتماعي حكومت بسيار سريع است و تهاجم ما عليه «آنها» به اين ريزش سرعت بيشتري مي دهد. رجوي يقين داشت كه حكومت به سرعت قدرت بسيج و نيز مشروعيت خود را از دست مي دهد و همراهي ما با حكومت باعث دوام «توهم توده» خواهد شد. او اينگونه استدلال مي كرد كه ما نبايد تعرض عليه حكومت را به بعد از استقرار آن موكول كنيم. در مقابل، ما فدائيان قبول نداشتيم كه ريزش نيروهاي طرفدار حكومت فوري يا بسيار سريع است.هرچه زمان گذشت، ما بيشتر دريافتيم كه حكومت يكدست نيست و همه نيروهاي دگرانديش شركت كننده در انقلاب با بخش هايي از حكومت واقعا مقاصد مشترك دارند.»

وي خروج مسلحانه منافقين در خرداد 1360 را شكست فاجعه بار توصيف كرده و سپس به دنباله روي سازمان مجاهدين انقلاب و مجمع روحانيون از توليدات فكري منافقين مي پردازد: «10 سال بعد از 30 خرداد 60 ديگر كاملا آشكار شده بود كه دو محفل ايران فردا و كيان از يك سو و سازمان مجاهدين انقلاب اسلامي و مجمع روحانيون مبارز از سوي ديگر توليدكننده و سازمانگر اصلي مولفه هاي فكري، فرهنگي و سياسي جناح چپ اسلامي و بديل واقعي همان توليداتي هستند كه سازمان مجاهدين طي دهه اول حيات خود عرضه مي كرد.»

وي با اشاره به فرار منافقين از كشور و پناه گرفتن زير پر و بال رژيم هاي بيگانه مي نويسد: خروج سران و بخش عمده اي از كادرهاي مجاهد از كشور البته دريچه هاي تازه اي براي جبران قدرت اجتماعي از دست رفته به روي آنان گشود. در اين ميان حكومت وقت عراق، كه با ايران در حال جنگ بود، دولت هاي محافظه كار و غربگراي عرب و نيز ايالات متحده آمريكا و متحدان، به حاميان گشاده دست و قدرتمند مجاهدين بدل شدند و سازمان آنان در عرصه بين المللي به سرعت به عنوان پرنفوذترين سازمان سياسي اپوزيسيون ايراني شناخته شد. چرخش تند مجاهدين به سوي جلب حمايت قدرت هاي خارجي كه مناسباتي خصمانه با حكومت ايران داشته اند، مشاركت آنان در جنگ عراق عليه ايران و به خصوص حمله به كشور پس از پايان جنگ، و بالاخره تحولات داخلي سازمان، از جمله ماجراي انقلاب ايدئولوژيك، نه تنها تتمه نفوذ اجتماعي و محبوبيت ناشي از قهرماني، جانبازي و مقاومت عليه سركوب را بي بها كرد، بلكه در مواردي گسترده حسي منفي و تلخ را درباره آنان در ميان تمام اقشار جامعه رواج داد. در آستانه دوم خرداد 76 سازمان مجاهدين در حالي كه يك سازمان واقعا گسترده مسلح و ثروتمند سياسي با نفوذ جهاني خيره كننده به شمار مي آمد، در ميان اقشار جامعه به سازماني واقعا مطرود و منزوي تبديل شده بود.

فرخ نگهدار درباره علت ورشكستگي كامل منافقين يادآور مي شود: اشغال عراق توسط آمريكا و سقوط صدام براي سازمان مجاهدين قابل پيش بيني نبود. اين رويداد، تا زماني كه دولت بوش همچنان از محور شياطين حرف مي زد و براي حمله نظامي به ايران خيزهايي آشكار و نهان داشت، هنوز براي مجاهدين سنگين نمي آمد.اما با توجه به خروج آمريكا از عراق و انصراف از حمله نظامي به ايران از يك سو و روي كار آمدن دولت شيعي نوري مالكي و نفوذ رو به گسترش و غيرقابل ممانعت ايران در عراق، به نظر مي رسد كه اكنون خط مشي بنيان نهاده شده در سي خرداد 60 براي اين سازمان به پايان راه رسيده باشد. تصميم اخير سازمان براي تخليه عراق تا پايان سال جاري تمام كاخ روياهاي سي ام خردادي مجاهدين را براي هميشه فرو ريخت. طنز مضحك تحليل چريك پشيمان اين است كه وي از منافقين خواسته اصلاح طلب شوند و اين در حالي است كه بسياري از عناصر متواري مدعي اصلاح طلبي پس از خروج از كشور رسما اعلام مي كنند كه اصلاح طلب نيستند و قصد براندازي دارند.