اشاره جالب پرویز پرستویی به مناظرات انتخاباتی

ه گزارش جهان به نقل از مهر،‌ فیلم سینمایی "سیزده ۵۹" روایتی است از روزگار تلخ یک قهرمان روزهای جنگ، سرداری که پس از ۳۰ سال از کما خارج می‌شود و شاهد تغییر دنیایی است که با او غریبه است. پرویز پرستویی نقش اصلی فیلم را بازی می‌کند، این بازیگر در یکی از بهترین بازی‌های کارنامه سینمایی‌اش این بار در قالبی تازه سیمای قهرمانان روزهای دفاع مقدس را جان داده است.

ساخت فیلم دفاع مقدس کار سختی است، به امکانات زیاد نیاز دارد و به حمایت‌های دولتی. بخش خصوصی نمی‌تواند در این زمینه به تنهایی کار کند.

- پرستویی: درباره همین فیلم به خصوص سه هفته اول نمایش عمومی جفا شد. من از دولت انتقاد ندارم، از صنف خودم از شورای صنفی انتقاد دارم. ما یاد بگیریم صداقت در گفتارمان داشته باشیم. به من گفته‌اند در این جامعه می‌توانید انتقاد کنید. من در ابتدا از دولت انتقاد ندارم به صنوف خودم نقد دارم.

از شورای صنفی که واقعیاتی که در آن جلسات می‌گذرد را به طور کامل به گوشمان نمی‌رساند. در صورتی که توقع داریم آن را رسانه‌ای کنند و به مردم بگویند. مگر در انتخابات‌ در مناظره‌ها همه چیز را به مردم نمی‌گوییم. چرا حالا هر چیز را به مردم نمی‌گوییم که چه اتفاقی در حال رخ دادن است.

سامان سالور فیلم دفاع مقدس ساخته، این یک اتفاق بزرگ است که جوان نسل سومی که می‌توانست سودای دیگری داشته باشد فیلم دفاع مقدس می‌سازد. اما اینگونه با وی برخورد می‌شود. این تخلفاتی که انجام می‌شود البته به اسم فیلم کاری ندارم هر فیلم دیگری که بود وقتی تخلف صورت می‌گیرد باید صداقت کلام و گفتار در قلم بیان شود.

ما اگر یکدستی در خودمان در صداقت گفتار و کلام داشته باشیم مسئول‌مان ناچار است به این موضوع تن دهد. وقتی قانونی را وضع می‌کنیم مگر می‌توانیم ضدقانون عمل بکنیم، همه ما این قانون را پذیرفتیم. شاید هر روز در مجلس تبصره‌های جدید بیاید، حجت نیز این قانونی که وضع شده است.

این فیلم می‌توانست دوهفته زودتر اکران شود که نشد، یک روزنامه رسمی داریم که تنها روزنامه سینمایی است. متوجه نمی‌شوم چرا فقط دو روز است که اشتباه فقط در مورد این فیلم می‌شود و ارقام فروش آن درست منعکس نمی‌شود. تهمت نمی‌زنم اما اشتباههایی که درباره این فیلم در آن روزنامه اتفاق می‌افتد برایم عجیب است.

می‌توانیم اصلاً فیلم دفاع مقدس نسازیم اما نباید فراموش کنیم که این آدم‌ها حضور داشتند، این آدم‌ها وجود دارند، ما از نفس گرم این آدم‌ها در آرامش نشسته باهم حرف می‌زنیم. در آن هشت سال خیلی اتفاق ناگوار بیاقتد وهیچکدام ما در حال حاضر اینجا حضور نداشتیم.

ساخت "سیزده 59" قدردانی از این آدم‌ها است. درباره آنها فیلم نسازیم، تئاتر یا سریال نسازیم فقط آنها را یادمان نرود. کمی از خارجی‌ها یاد بگیریم از غرب‌زده‌ها یاد بگیریم که آنها را محکوم می‌کنیم که احساس انسانیت فقط در وجود ماست که البته هست ولی چرا ما باید آنها را فراموش کنیم.

چرا من باید بروم در شانزه لیزه در آن دنیای رنگی که آدم‌ها در آن تردد می‌کنند در آن میدان همه دارند زندگی خود را می‌کنند ولی آنجا دور میدان تمام سربازها ایستادند دور میدان باکلاه نظامی و شاخه گل از سربازان گمنام خود یاد می‌‌کنند ما اینجا سربازهایمان یادمان می‌رود.