روزهاي حساس ساركوزي

روزنامه انگليسي گاردين در شماره روز گذشته خود به تحليل تظاهرات 5/2 ميليون نفري مردم فرانسه عليه دولت اين كشور پرداخت و عملي شدن يا نشدن خواسته هاي معترضان را در هر صورت نشانه شكست ساركوزي دانست.
گاردين با اشاره به اينكه پيشتر اعتصاب و تظاهرات كارگري دولت «ژاك شيراك» را وادار به عقب نشيني در برخي موارد لايحه بازنشستگي خود كرده بود، سقوط «دومينيك دوويلپن» نخست وزير دولت شيراك را نتيجه بي توجهي به «تمامي خواسته ها»ي مردم خواند.
اين روزنامه انگليسي از اين سابقه درگيري با دولت نتيجه گرفت كه فرانسه روزهاي حساسي را پيش رو دارد و «نيكلا ساركوزي» رئيس جمهور كه تصويب لايحه بازنشستگي در پارلمان از را مفاد حياتي برنامه «اصلاحات» خود مي بيند، موفقيت يا شكستش در اين ماجرا تفاوت چنداني با هم ندارد.
گاردين ادامه داد، فرانسه هم اكنون دو گزينه خطرناك پيش رو دارد. اگر لايحه بازنشستگي به تصويب برسد، كيفيت زندگي مردم فرانسه دچار افت شديد شده و خدمات عمومي دولت نيز به طرز قابل توجهي كاهش خواهد يافت و همچنين اقليت ها و مهاجران زندگي بيش از پيش سخت تري در فرانسه خواهند داشت. اما از سوي ديگر، اگر اصلاحات مورد نظر ساركوزي انجام نگيرد، رئيس جمهور فرانسه در يك سال و نيم باقي مانده از عمر دولت خود دچار مشكلات عديده خواهد شد كه درد مشترك كشورهاي اروپايي يعني افزايش بدهي ها از اين جمله است.ساركوزي مي خواهد سن بازنشستگي اختياري را از 60 سال به 62 و سن بازنشستگي عادي را از 65 سال به 67 سال افزايش دهد. امتيازات و حقوق بازنشستگي در فرانسه نسبت به ساير كشورهاي اروپايي بسيار بالاست.
كاهش اين حقوق و مزايا شايد از نگاه بيروني زياد غير منطقي نباشد، اما از ديد مردم فرانسه نابساماني هايي اينچنيني نتيجه حاكميت جريان چپ است كه برطرف شدن آنها جز با گرايش به راست امكان پذير نيست. با اين همه اما ظاهراً ساركوزي پس از پايان گرفتن اعتصاب ها روز سه شنبه، همچنان بر مواضع پيشين خود اصرار كرده و اگرچه وعده داده در لايحه عريض و طويل خود اصلاحاتي انجام دهد، اما درباره افزايش سن بازنشستگي سكوت كرده است.