بالاترین: اپوزيسيون به نام جنگ نرم چرخ پنجم جمهوري اسلامي شده است

«اين شوراي هماهنگي سبز، ماشين صدور بيانيه است يا چرخ پنجم رژيم؟».
به گزارش کیهان، شبكه ضدانقلابي بالاترين ضمن درج مطلب فوق نوشت: اين شوراي مجهول الهويه كه جز اردشير اميرارجمند، اعضا ديگر آن نام خود را اعلام نمي كنند، باز بيانيه صادر كرده و براي شركت در انتخابات، شروطي را معين كرده است. بيانيه هاي شوراي هماهنگي سبز روز به روز بي مصرف تر و بي محتواتر مي شوند. اگر مي توانستند چند نفر را در روزهاي گذشته به خيابان ها بكشانند و چند رأي در شبكه هاي مجازي جمع نمايند حالا ديگر همان خاصيت را هم ندارند. در واقع اين شورا به ماشيني تبديل شده است كه به جز صدور بيانيه و ايجاد موضوع داغ شبكه هاي مجازي هيچ فايده ديگري ندارد. اعضاي آن هم نه به خاطر مسايل امنيتي بلكه به خاطر اينكه مي دانند اگر نامشان افشا شود ديگر همين چند طرفدار را هم نخواهند داشت عملا تبديل به چرخ پنجم نظام شده اند كه هر زمان خواست ما را به پاي صندوق ها بكشاند با بيانيه هاي اين شورا به اصطلاح قلقلك مي دهد.
همچنين علي كشتگر از سران گروهك منحله فدائيان خلق نوشت: «شوراي هماهنگي سبز نه فقط خلأ مديريت در جنبش سبز را جبران نكرد بلكه به دلايل مختلف مايه ترديد، دلسردي و واگرايي در آن شده است». وي مي افزايد: از هم اكنون معلوم است كه حاكميت هيچ يك از شرايط حداقلي امثال خاتمي را نخواهد پذيرفت و راهي جز تحريم انتخابات وجود ندارد.
در همين حال سايت سكولاريسم نو از درهم شكستگي كشتي اپوزيسيون جمهوري اسلامي خبر داد و تصريح كرد: مدت زمان طولاني است كه سكان كشتي در هم شكسته اپوزيسيون در اختيار كساني است كه، نه براساس ظرفيت هاي واقعي مخالفان بلكه بيشتر بر پايه علايق شخصي خود بنا دارند شرايط يك ائتلاف سياسي را در بين گروه بندي هاي گوناگون اپوزيسيون فراهم آورند. اما دريغ از يك ائتلاف نيم بند باسمه اي در طول همه اين سال ها. كسي هم تاكنون اين پرسش را پيش روي اين فرماندهان لشكر درهم ريخته اپوزيسيون قرار نداده است كه مگر مي شود ساليان سال دل به تئوري ها و راهكارهايي بست كه در عمل تا به امروز نه هيچگونه بازدهي داشته اند و نه موفقيتي، ولو بصورت كوتاه مدت. مگر چند سالي ديگر مي بايستي در انتظار ماند. مسئله طرح و برپايي يك «كنگره ملي» در خارج از كشور بقولي از سال ها پيش مطرح بوده است، تا از خلال آن يك نهاد اجرايي اپوزيسيون متولد شود. اما پرسش اين است چرا اين طرح همانند ديگر طرح هاي گذشته مبني بر تشكيل يك نهاد اپوزيسيونال عليه جمهوري اسلامي مورد استقبال عموم قرار نگرفت، نويسنده در علت يابي آشفتگي گروهك هاي خارج نشين، دلايل مختلفي را برمي شمارد و ادامه مي دهد: شايد ديگر آن روحيه و نشاط مبارزه گري در بين ما به واسطه ارائه راهكارهاي مبارزاتي بي نتيجه و بي اساس در طول همه اين سالها فروكش كرده است و حاضر نيستيم به سادگي وارد عرصه مبارزه شويم. مخالفان مقيم خارج از كشور مدتهاست به سبب سرخوردگي از اپوزيسيون، فاقد علاقه به ارتباط گيري مجدد با اپوزيسيون است. بگونه اي كه رابطه خود با اپوزيسيون را قطع كرده و حاضر نيستند براحتي براي اجراي عملي هر پروژه ناشناخته اي ديگر هزينه بپردازند.
اما بخوانيد از سايت اپوزيسيون اخبار روز كه معتقد است: عقب نشيني رژيم كار آساني نيست و بدون مبارزه و سازماندهي نمي توان چنين كاري كرد اما در يك سال اخير، بدبيني و واگرايي و تفرقه در صف نه تنها كمتر نشده كه بيشتر هم شده است. جايي كه عملا گزينه هاي استراتژيك زيادي براي مبارزه وجود ندارد، پس اين همه اختلاف و تفرقه و در نتيجه نيروي همديگر را خنثي كردن از كجا مي آيد؟ مشكل بيش از آن كه سياسي باشد رواني است. بايد گفت اپوزيسيون در يك سال اخير، جنگ نرم را به جمهوري اسلامي باخته است... اكثر سران جنبش سبز پس از زنداني[!؟] شدن موسوي و كروبي، متأسفانه نقش مديريتي موثري نشان نداده اند. نقدهاي بسياري كه طي سال هاي اخير، بيخودي و بدون پشتوانه ارائه مي شود، در واقع اذعان به نامربوطي خود ماست.
يادآور مي شود طوايف گوناگون ضدانقلاب بارها از فتنه سبز كه مي كوشيد نقاب مذهبي و اسلامي و ايراني بر چهره داشته باشد، به عنوان پيچيده ترين و مؤثرترين مرحله جنگ نرم عليه جمهوري اسلامي ياد كرده اند و اذعان آنها به كمانه كردن و معكوس شدن روند جنگ نرم، متضمن معاني بسياري است.