نيويورك تايمز: ترساندن خوب است اما حيف كه ايران نمي ترسد

روزنامه آمريكايي نيويورك تايمز، سياست دولت اوباما در قبال برنامه هسته اي ايران را «دچار سرگشتگي» و «بي اعتبار» و «بي ثبات» توصيف كرد.
نيويورك تايمز نوشت: هيلاري كلينتون هفته گذشته ادعا كرد «دنيا در آستانه ورود به عصر نويني است كه مديريت جهاني آمريكا در آن حياتي خواهد بود.» قاعدتاً اين يك خبر خوب است. اما وقتي نوبت به مديريت مي رسد نياز به شفافيت بيشتر مي شود؛ در حالي كه با توجه به آنكه ايران در آستانه توليد يك بمب هسته اي است]![ به نظر مي رسد دولت اوباما بيشتر دچار سرگشتگي است تا شفافيت و دشوار به نظر مي رسد كه بتوان سياست آمريكا در خصوص ايران را معتبر دانست. آيا دولت اوباما دست اندركار تشديد فشارهاست و يا دوباره تصميم به تماس ديپلماتيك با ايران گرفته است؟ كساني كه سخنان ماه گذشته باراك اوباما در اين خصوص را شنيده اند، بر سر اينكه وي كداميك از اين دو مسير را انتخاب كرده دچار اختلاف نظر هستند.
اين روزنامه اضافه كرد: اوباما ماه گذشته در ديدار با جمعي از خبرنگاران در كاخ سفيد تلاش كرد از خود تصوير فردي را به نمايش بگذارد كه به موضوع ايران احاطه كامل دارد. اما نتيجه آن شد كه دو برداشت كاملاً متفاوت از ذهنيت او به وجود بيايد؛ يكي اينكه تمايل بيشتري براي برتري روش ديپلماتيك وجود دارد و ديگر اينكه ديپلماسي جديدي در كار نخواهد بود. به اين ترتيب اين دو موضع كاملاً متفاوت در مقاله هاي كاملاً متضاد دو نويسنده متبحر در روزنامه واشنگتن پست، آن هم به فاصله چند روز، به رشته تحرير درآمد. اين نشان مي دهد كه سخنان رئيس جمهور به قدري گنگ و مبهم بود كه امكان يك برداشت واحد از نحوه برخورد آقاي اوباما با موضوع ايران وجود نداشت.
نيويورك تايمز هشدار مي دهد: يك مقام عاليرتبه از اتحاديه اروپا طرح هاي آمريكا را غيرشفاف توصيف كرد و گفت: «در اين مرحله هرچيزي كه شك و ترديد در خصوص نيات ما را به ايران نشان بدهد، سبب هدر رفتن بيشتر فرصت ها شده و فاجعه بار خواهد بود.» توصيف رابرت كاگان هم از موضع محكم رئيس جمهور جالب توجه است زيرا از جنس مجموعه اي از هشدارهاي فله اي است كه آمريكايي ها از ژوئيه به اين سو براي تهران فرستاده اند.
نيويورك تايمز با مرور مواضع آشفته كساني چون لئون پانتا رئيس سيا و مايكل هايدن رئيس سابق سازمان و نيز اظهارات مايك مولن رئيس ستاد مشترك ارتش آمريكا درباره نحوه مواجهه با چالش ايران مي نويسد: مشكل بررسي اين مواضع در اين است كه هيچ بخشي از سخنان اوباما با اين مواضع مطابقت ندارد. جرج پكرويچ، معاون تحقيقاتي رئيس جمهور و رئيس سياست هسته اي موسسه صلح بين المللي كارنگي درباره اين پرسش كه «ميزان جديت و كارايي سخناني كه به نظر محكم و تند مي رسند، از نظر وي تا چه اندازه است؟»، مي گويد؛ «اين مواضع هيچ تاثيري بر ايران ندارند. به نظر من اين حرف ها بيشتر براي ساكت كردن منتقدان در داخل آمريكا زده مي شود تا براي ترساندن ايران. استفاده مناسب از زور در برابر ايران براي ايالات متحده مطلوب است اما به نظر من، ما اين حربه را در اختيار نداريم.» نيويورك تايمز مي نويسد: بنابراين بايد راجع به سخنان ماه اوت آقاي اوباما كه گزينه گفتگو را دوباره بر روي ميز قرار داده، چگونه فكر كرد؟
ديويد ايگناتيوس نويسنده مقاله «اوباما خواهان نسخه جديدي از گفتگوست» به توضيحات يك مقام ارشد براي ميهمانان رئيس جمهور استناد مي كند. وي گفته بود تحريم هاي فعلي راهي براي تاثيرگذاري در محاسبات «هزينه - فايده» ايران بودند. آقاي ايگناتيوس افزود رئيس جمهور خود «مطمئن نيست» حاكمان ايران در سياست هسته اي كه مي تواند به آنها امكان برخورداري از بمب هسته اي را بدهد، تا چه حد سبك و سنگين كنند. اينكه رئيس جمهور نامطمئن است، قابل درك است. اما چرا به تهران و متحدان ايالات متحده، شواهدي از سرگشتگي آمريكايي ها نشان مي دهد؟