لوموند: ايران بيشتر از كشورهاي غربي به قوانين بين الملل احترام مي گذارد

يك روزنامه فرانسوي موضع ضد ايراني دولت ساركوزي را به چالش كشيد.
به گزارش کیهان، روزنامه لوموند با بيان اينكه در دولت فرانسه كينه عجيبي نسبت به ايران ديده مي شود، نوشت: ايران به مراتب كمتر از اسرائيل يا پاكستان هسته اي شده و به اندازه پاكستان و عربستان هم در معرض اتهام تروريسم قرار ندارد. ايران مثل پاكستان به واسطه پدر بمب هسته اي خود شبكه فروش تكنولوژي هسته اي ايجاد نكرده و همچنين با توجه به شكنندگي رژيم اسلام آباد ترس از اين كه مبادا روزي بمب هسته اي به دست گروه هاي تروريستي بيفتد، كاملاً بجاست، اما چنين هرج و مرجي در مورد تهران ديده نمي شود. با اين وجود آيا بايد باور كرد همان طور كه شيرين عبادي گفته ايران يك سندرم فرانكشاين است.
لوموند با انتقاد از موضع غرب مي نويسد: در سال 1953ميلادي، كودتاي برنامه ريزي شده اي توسط ايالات متحده آمريكا عليه دولت مصدق براي جلوگيري از ملي شدن نفت، باعث به وجود آمدن 25 سال ديكتاتوري يك قدرت پليسي سياسي، يعني ساواك شد. در آن زمان ايران از طريق برنامه فرانسوي اروديف، به يك نيروگاه هسته اي با قابليت هاي نظامي و غني سازي مرتبط بود. اين پروژه متوقف شد. به مدت 12 سال اختلاف شديدي بين فرانسه و ايران، به خاطر امتناع فرانسه از بازپرداخت پولي كه توسط شاه براي اين برنامه به اين كشور واريز شده بود، به وجود آمد.
لوموند با اشاره به حمايت جهان غرب از صدام در جريان جنگ تحميلي نوشت: عراق بعد از انقلاب 1979، كمك تمام كشورهاي غربي را در جنگ عليه ايران با خود داشت. چنين حمايت آشكاري كه نقض فصل 7 منشور سازمان ملل بود، باعث عصبانيت ايران شد، چرا كه ايران در تحريم بود، در حالي كه تمام تجهيزات مورد نياز جنگي به عراق ارسال مي شد. پايتخت هاي اروپايي در برابر اولين استفاده از سلاح هاي شيميايي توسط صدام حسين در سال 1982، در شبه جزيره فلوجه، سكوت كردند. صدها هزار ايراني كشته شده در طول اين جنگ، بر حافظه عمومي ايراني ها سنگيني مي كند.
اين روزنامه همچنين مي نويسد: در زمينه تروريسم، ايران مورد حملات تروريستي فراواني قرار گرفته است. براي مثال، در انفجار سال 1982 كه باعث كشته شدن نيمي از هيئت دولت و رئيس جمهوري اين كشور شد، برايش قابل فهم نيست كه چرا فرانسه، در پاريس خودش را به بمب گذاران نزديك و با پناهندگي مجاهدين خلق [ منافقين] كه اين عمليات را در ايران انجام داده بودند، موافقت مي كند.
لوموند داشتن برنامه هسته اي از سوي فرانسه را دليل منطقي براي اين موضوع دانست كه مشروعيت مخالفت با برنامه هسته اي ايران را نداشته باشد و سپس اضافه كرد: آيا اين روش خوبي است كه جمهوري اسلامي را كه از حمايت مردمش نسبت به برنامه هسته اي برخوردار است، متهم كنيم؟ آيا اين بهترين راه براي دستيابي به اجراي قطعنامه منع گسترش سلاح هاي هسته اي يا جلوگيري از خطر گسترش برنامه هسته اي در منطقه است؟
لوموند در ادامه مي نويسد: ايران، در صحنه بين المللي در مواجهه با ديگر بازيگران، از منطق قدرت استفاده مي كند و به ديگران هر روز نشان مي دهد كه تاكنون از همه بيشتر قوانين بين المللي را رعايت كرده است. احترام به حقوق بين المللي، بايد از سوي همه رعايت شود، اما ليست مثال هاي نقض حقوق بين الملل توسط دول غربي كه تهران آن را برجسته مي كند، فهرست بلندي است. اين ليست شامل آمريكا نيز مي شود. اين كشور تاكنون قطعنامه منع كامل آزمايش هاي هسته اي و پروتكل اتاوا مبني بر ممنوعيت استفاده از مين هاي ضدنفر را امضا نكرده است. آمريكا قطعنامه هاي ممنوعيت كاربرد سلاح هاي بيولوژيك را رعايت نمي كند. كنوانسيون رم در خصوص تأسيس دادگاه كيفري بين المللي را تصويب نمي كند. قطعنامه مربوط به ممنوعيت حمل سلاح هاي كوچك را امضاء نكرده، پيمان كيوتو را به رسميت نمي شناسد. اين كشور همچنين از اجراي كنوانسيون ژنو در گوانتانامو طفره رفته است.
روزنامه معروف فرانسوي مي افزايد: ايراني ها هيچ بهانه اي را نمي پذيرند. زماني كه لولا رئيس جمهور برزيل و اردوغان نخست وزير تركيه، سعي در ميانجيگري داشتند، مقامات كشورهاي غربي كه مسئول اين همه اشتباه هستند، اين راه حل را نپذيرفتند. آيا اين سكون، انتخاب خوبي بوده است؟ آيا فرانسه امكان لازم براي تأثيرگذاري در انتخاب هاي تهران را دارد؟ آيا فرانسه به يك سياست واقعي تر احتياج ندارد؟ امروز براي پيدا كردن راه حلي براي بحران هاي عراق و برون رفت از باتلاق افغانستان، غربي ها بايد با ايران، كه تنها عامل ژئوپليتيك براي ثبات در منطقه است، وارد مذاكره شوند. بايد به طور جدي اين فرصت را فراهم آوريم.