نشريه فرانسوي: خانواده هاي صهيونيست ها ترجيح مي دهند عمق جنايت ها را درك نكنند

به گزارش کیهان، يك نشريه فرانسوي با مرور بخشي از جنايات كم نظير صهيونيست ها نوشت خانواده هاي آنها ترجيح مي دهند عمق اين جنايت ها را درك نكنند. لوموند ديپلماتيك با اشاره به كتاب مستندي كه از سوي برخي سربازان سابق رژيم صهيونيستي تهيه شده، از قول يكي از سربازان صهيونيست مي نويسد: «الان بهتون مي گم كي ترس برم داشت. غزه عمليات داشتيم. توي سنگر بوديم كه چند تا بچه نزديك شدند و شروع كردند به سنگ پرتاب كردن. دستور اين بود كه وقتي او [يك فلسطيني] پاش رو توي محدوده اي گذاشت كه سنگش بتونه به ما برسه بزنيمش ... بنابر اين من هم به او شليك كردم. دوازده يا پانزده سالش بود، چيزي در اين حدود. فكر نمي كنم كشته باشمش، اينو مي گم تا آروم بشم، تا شبها بهتر بخوابم. بار ديگه اي كه ترس برم داشت وقتي بود كه از زور پريشاني به دوستان و خانواده ام گفتم كه يك نفرو هدف گرفتم و تيرم به پاش خورده. همه شون خوشحال شدند؛ منو كردند قهرمان و رفتند همه داستانو توي كنيسه تعريف كردند. من شوكه شده بودم».
آويهاي استولر سرباز سابق درباره اسنادي از اين دست مي گويد: «انتظار داشتيد پدر و مادر اين سرباز به او چه بگويند؟ بگويند نگران نباش فرزند، يك بچه كشتي كه كشتي؟ ترجيح مي دهند درك نكنند او در چه بن بستي گير كرده».
لوموند با تاكيد بر اينكه داستان هاي آشويتس به شكل كابوس در غزه و فلسطين در حال وقوع است، نوشت: «عكس هاي بهت آور سربازاني كه سرهاي كشته هاي فلسطيني را بريده و سر لوله تفنگهايشان زده بودند اول از همه خبرساز شد. يا بدرفتاري و خشونت و كشتارهايي كه گاه مي توانند جنايت جنگي به شمار بيايند؛ يك فلسطيني معلول ذهني كه آنقدر كتكش زده اند كه سراپايش خون چكان است؛ تيراندازي و كشتن يك فلسطيني غيرمسلح، فقط به اين سبب كه روي يك بام ايستاده است (يكي از گواهان مي گويد:« امروز از من مي پرسيد چرا تيراندازي كردم؟ فقط به خاطر فشار، تسليم فشار بچه ها شدم». دستورهاي يك افسر عالي رتبه به سربازها درباره نحوه رفتار با فلسطيني هاي زخمي يا كشته شده و روي زمين افتاده («مي رين طرف نعش، لوله تفنگو مي ذارين بين دندونهاش و شليك مي كنين»)؛ و صحنه هاي دزدي، غارت يا پاره كردن لباس و تخريب اثاثيه و خودروهاي فلسطينيان، اما بسيار بيش از اين هم وجود دارد.»
اين نشريه فرانسوي اضافه مي كند: در چند سال اخير تعمدا واژه اشغال از گفتمان اسرائيلي ناپديد شده و ديگر به نواحي فلسطيني سرزمين هاي اشغالي نمي گويند. واژه اشغال تقريبا تبديل به تابو شده و واژه ناهنجاري است كه در برابر مردم نبايد گفته شود و آنها را عذاب دهد.