اينديپندنت: تبليغات ضد ايراني آتش انقلاب را در خاورميانه خاموش نمي كند

تلاش براي شرور نشان دادن ايران در منطقه، جنگ تبليغاتي و خلاف واقع است.
روزنامه اينديپندنت با انتشار اين ارزيابي درباره اتهامات آمريكا عليه جمهوري اسلامي نوشت: مدت هاست آمريكايي ها ايران را منشأ تمام شرارت ها در خاورميانه معرفي مي كنند. عربستان سعودي و متحدان آن نيز از دخالت ايران در ناآرامي هاي بحرين و شرق عربستان سخن گفته اند. از طرف ديگر در حالي كه نيروهاي آمريكا سرگرم خروج از عراق هستند، هشدار داده شده كه ممكن است اين كشور متأثر از نفوذ ايران بشود.
اينديپندنت درباره اتهام پراكني عليه ايران تصريح كرد: در بعضي موارد حتي سناريوهايي مضحك، به شواهد رسمي بدل مي شوند؛ نمونه آن باصطلاح توطئه سپاه پاسداران ايران همراه با يك ماشين فروش ايراني- آمريكايي براي قتل سفير سعودي در آمريكاست. برنامه هسته اي ايران نيز به عنوان يك تهديد مطرح مي شود. در نتيجه زماني كه وكيل مصري- آمريكايي، «سيوني» (مسئول كميته مستقل تحقيق درباره ناآرامي هاي بحرين) در گزارش 500 صفحه اي خود گفت كه نشاني از دست داشتن ايران در اين ناآرامي ها در دست نيست، همه شگفت زده شدند. بسياري از افرادي كه در بحرين مورد شكنجه وحشيانه قرار گرفته اند گفتند كه از آنها مرتباً درباره رابطه آنها با ايران سؤال مي شده است. برخي از مشاوران بيمارستان ها به زور وادار به اعتراف به عضويت در گروه توطئه ايراني شده اند.
اين روزنامه با اشاره به نقش سركوب رژيم هاي فاسدي چون رژيم رياض در اوج گيري قيام ها مي نويسد: هفته گذشته شاهد اعتراضاتي در ميان دو ميليون جمعيت شيعه در استان هاي شرقي عربستان سعودي بوديم. شورش ها با كشته شدن يك مرد 19 ساله در يك پست بازرسي در قطيف شروع شد. به گفته حمزه الحسن، يكي از فعالين سياسي عربستان، مردم زماني خشمگين شدند كه جسد فرد كشته شده با تأخير چندين ساعت به خانواده اش تحويل داده شد. وزارت كشور سعودي، مانند هميشه ادعا كرد كه درگيري پليس و معترضين به «دستور عوامل خارجي» انجام شده است؛ اصطلاحي كه معمولاً براي ايران بكار مي رود اما فعالين سياسي عربستان گفتند مرتبط كردن ناآرامي ها با ايران ديگر مورد قبول كسي نيست. جوانان عربستان درست مانند بقيه جوانان در كشورهاي عربي ديگر حاضر به پذيرش سران سعودي نيستند. اينديپندنت در پايان تأكيد كرد: جرج بوش و توني بلر همواره مي گفتند ايران درصدد بي ثبات كردن دولت عراق است. اين موضوع به كلي بي اساس است چرا كه ايران از سرنگوني صدام حسين، دشمن ديرينه خود، خشنود بوده است و از به سر كارآمدن يك دولت انتخابي با اكثريت شيعه استقبال مي كرد.