گزارشی از حاشیه و متن دیدار نخبگان علمی و رهبرشان

جمعیت ناگهان بلند شدند، صلوات فرستادند و شعار دادند؛ اما پس از چند ثانیه ساكت شدند؛ آقا نیامده بودند!
همه روی زمین نشستند، همهمه كردند و به حركت عجولانه خود خندیدند؛ شاید فریب ورود دسته جمعی بعضی از مسئولین به حسینیه را خوردند. معلوم است مهمانان امروز حسینیه، زیاد با این رویه آشنا نیستند. مهمانان، نخبگان علمی هستند؛ قیافه‌هایشان داد میزد كه بیشتر عمرشان را در آزمایشگاه‌ها و كتابخانه‌ها و مراكز علمی گذرانده‌اند. رتبه‌های برتر المپیادها، آزمونهای سراسری، جشنواره خوارزمی و دانشجویان برتر تحصیلات تكمیلی.

چند دقیقه بعد آقا آمدند. میهمانان، این‌بار با احتیاط بیشتری از جا بلند شدند. معمولا كسانی كه اولین بار به حسینیه می‌آیند، موقع ورود رهبر انقلاب ترجیح میدهند بیشتر آقا را نگاه كنند تا شعار بدهند. در میان جمعیت، اینگونه افراد كم نبودند. با این حال آنهایی كه سالهای پیش هم آمده بودند، محكم و باقدرت شعار میدادند: خونی كه در رگ ماست/هدیه به رهبر ماست.

برخلاف دیدارهای دانشجویی، مجری و سخنران‌ها، طولانی صحبت نكردند. در طول یك ساعت ۹ نفر صحبت كردند؛ یعنی میانگین شش دقیقه برای هر نفر. مقایسه كنید با دیدارهای دانشجویی كه اگر كسی كمتر از ۱۵ دقیقه صحبت كند، یعنی در وقت صرفه جویی كرده است! صحبت‌های سخنرانها یك سر و گردن از صحبتهای دیگر دیدارهای جوانان با رهبر انقلاب بالاتر بود: كوتاه، پرعمق، پر از نكات پیشنهادی و كاربردی و بدون مقدمه‌های كم حاصل.

سخنران اول در كمال ناباوری، تمام بحث خود را فقط در پنج دقیقه ارائه كرد! سخنران دوم -خانم كرمی- اولین كسی است كه پس از صحبت‌هایش، چفیه آقا را گرفت. دومین درخواست چفیه توسط چهارمین سخنران، خانم فهیمی‌پور انجام شد. آقا رضایت خود را از پنجمین سخنران، آقای حمیدرضا لورك آقا، با گفتن یك «آفرین» رسا اعلام كردند. چفیه سوم را سخنران ششم و چهارمین چفیه را، هشتمین سخنران درخواست كرد. پس از اتمام سخنرانیها، خانمی با هماهنگی مسئولین برنامه روی سكو رفت و چند كاغذ به آقا داد و پنجمین چفیه را گرفت! شاید به علت كمبود وقت نتوانسته بود صحبت كند. بعد از او، یك پسر بالای سكو رفت برای دستبوسی، بدون صحبت چندانی یا ارائه طرحی. در همین حین بود كه مجری پشت تریبون رفت و پس از تشكر از حضار و اعلام پایان سخنرانی ها، اعلام كرد كه خدمت حضرت آقا میرسند تا به نمایندگی از جمع، انگشتری را به ایشان هدیه بدهند و چند صلوات ختم شد تا این هدیه هم تقدیم شود.

به طور خلاصه میتوان گفت كه نمایندگان نخبگان جوان پیرامون این موضوعات به بیان انتقادات و پیشنهادهای خود پرداختند:
۱.محمدحسین نورانیان: لزوم تجدید ساختار در سازمانهای مرتبط با پژوهش
۲.مدینه كرمی: ایجاد پژوهشكدههای فرهنگی و هنری معتبر برای پژوهش بر اساس نیازهای جامعه
۳.محمدحسین دهقانی فیروزآبادی: رفع موانع و مشكلات اداری و غیراداری برای بازگشت بیشتر فارغ التحصیلان خارج از كشور
۴.فرحناز فهیمی پور: انتقاد از موازی كاری و نبود هماهنگی میان نخبگان به دلیل ضعف در كار گروهی
۵.حمیدرضا لورك آقا: دیپلماسی علم و فناوری و پیشنهاد تشكیل شبكه ارتباطاتی جوانان نخبه جهان اسلام
۶.حسین پیرحسین لو: شروع كارآموزی از مقطع دبیرستان برای اصلاح فرهنگ كار
۷.علی رجب لو: شركتهای داده بنیان، پاركهای علم و فناوری و مراكز رشد و لزوم اجرای كامل قانون درباره این مراكز
۸.حجت الاسلام حسین جمالزاده: گلایه از مدیریت مهندسان بر نهادهای علوم انسانی و پیامدهای منفی كوچ علمی از علوم پایه و مهندسی به علوم انسانی
۹.محمد مسعود عندلیب: لزوم شفاف سازی در نظام سلامت و پایش دائم عملكرد متصدیان و مجریان بخشهای دولتی

همه منتظر سخنرانی رهبر انقلاب بودند. آقا به كسی در میان جمعیت اشاره كردند و گفتند: «یكی از آقایون این جلو، اول جلسه بلند شدند... شما بودید؟! چی میخواستید بگید؟!»
پسر جوانی پس از چند ثانیه مكث بلند شد و گفت: «اجازه میدید خدمت تون برسم؟» آقا گفتند «تشریف بیارید.»
هیجان را می‌شد در چهره او دید. به سختی از میان جمعیت عبور كرد، رفت بالای سكو و با آقا صحبت كرد. پس از چند ثانیه صدای رهبر انقلاب از پشت بلندگوها شنیده شد كه: «همین؟! یك انگشتر میگم بهتون بدن» و سپس آقا و جمعیت با هم خندیدند و بعد هم صلواتی فرستاده شد.

این بار آقا شروع كردند: «بسم الله...» اما بلند شدن چند نفر از میان جمعیت باعث شد كه رهبر انقلاب سخن خود را قطع كنند. ایشان نگاهی به جمعیت كردند و با خنده گفتند: «دیگر اگر دانه دانه شما بخواهید بیایید اینجا، تا شب هم تمام نمیشه!» و دوباره جمعیت خندید. اما یكی از افراد مُصر بود كه صحبت كند. آقا به او گفت از همانجایی كه ایستاده، حرف خود را بزند. جوان نخبه از عدم پیگیری برخی تعهدات و جوایز مسابقات علمی گفت و كم‌كم داشت وارد جزئیات مصداقی می­شد كه آقا به او جواب دادند: «حالا بالاخره به نظر شما، رهبری باید به این جزئیات و مسائل رسیدگی كند؟ یعنی فكر می­كنید من باید دنبال كنم؟»
جوان گفت: «من می­گم مسئولین وقتی یه وعده‌ای میدن، چرا بعدش عمل نمیكنند؟» و آقا گقتند «بله راست میگید شما بله». و دوباره آن فرد درباره وعده‌های محقق نشده صحبت كرد كه این بار آقا صحبت‌هایش را قطع كردند و با مزاح و كنایه گفتند:
«مشهدی‌ها میگن كه یه پسری آمد پیش پدرش با همان لهجه مشهدی گفت: یِه كلنگ طِلا یافتُم! پدرش گفت: كو؟ پسر گفت: گم كِردم!»

حسینیه پر از صدای خنده شد. بالاخره آقا صحبتهایشان را شروع كردند. اگر بخواهیم لب بیانات رهبر انقلاب را در چند خط خلاصه كنیم، شاید بتوان اینگونه گفت: انقلاب اسلامی كه در سی و پنج سال پیش، باعث تغییرات گسترده‌ای در جهان و بیداری ملت‌ها شد، اكنون نیاز به پیشرفت واقعی دارد و امروز این پیشرفت، بدون علم امكانپذیر نیست و بار این امر سنگین هم، امروز بر روی شانه‌های جوان‌هاست.

دوباره همان موضوع همیشگی خودشان را تكرار كردند كه اگر زمینه برای جوان ایرانی فراهم باشد، از پس هر كاری برخواهد آمد. صحبتهای حضرت آقا بعد از حدود نیم ساعت و چند دقیقه قبل از اذان ظهر به پایان رسید و نخبگان به توصیه رهبر انقلاب در پایان دیدار -كه فرمودند تقوا و معنویت را جدی بگیرید- برای اقامه نماز ظهر و عصر آماده شدند.

منبع: khamenei.ir